«Στους μόνους που έχει λείψει ο κ. Τσίπρας είναι στους 17.000 βαρυποινίτες, βιαστές, δολοφόνους, εμπόρους ναρκωτικών που αποφυλακίστηκαν επί των ημερών του με τις αλλαγές που είχαν κάνει. Η διακυβέρνησή του ήταν η ευτυχέστερη περίοδος γι’ αυτούς», ανέφερε ο πορτ-παρόλ της κυβέρνησης, σχολιάζοντας τη νοσταλγία του πρώτου αριστερού πρωθυπουργού για την ενεργό πολιτική και την επαφή με τους ψηφοφόρους (το είπε, όπως εξήγησε, επειδή «έχασε στις εκλογές σε όλες τις γεωγραφικές περιοχές, σε όλες τις επαγγελματικές ομάδες εκτός από τους έγκλειστους στις φυλακές», ενώ μετά ο υφυπουργός Δικαιοσύνης πόσταρε και στοιχεία για να στηρίξει του κυβερνητικού λόγου το αληθές: «το 2015 αποφυλακίστηκαν 1.735 κρατούμενοι, το 2016 αποφυλακίστηκαν 3.455, το 2017 αποφυλακίστηκαν 4.635, το 2018 αποφυλακίστηκαν 4.765, το 2019 αποφυλακίστηκαν 3.603»). Ο ιδρυτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν απάντησε στη μομφή άμεσα. Εκανε, όμως, μια ανάρτηση με όλα τα ποσοστά τα οποία παρέθεσε στην εφημερίδα «Le Monde» ως αποδεικτικά στοιχεία της ορθότητας της αντιπολιτευτικής του κριτικής. Οι συριζαίοι θαυμαστές του, μάλιστα, έσπευσαν να παρατηρήσουν ότι απέφυγε την τοξικότητα όπως ο γαλάζιος παρέλειψε να αποκριθεί επί της ουσίας στις επικρίσεις του. Ο τελευταίος, βέβαια, επιμένει στον ισχυρισμό του.
Προοπτική
Ο Τσίπρας είναι ένας εχθρός που η κυβέρνηση έχει συμφέρον να κρατήσει ζωντανό γιατί μπορεί να τραφούν τα νεοδημοκρατικά ποσοστά απ’ αυτόν. Η συνεχής υπενθύμιση των πεπραγμένων του ενδέχεται να ξυπνήσει το κοιμισμένο από την προηγούμενη τετραετία αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, εκτιμούν αρκετοί – ελπίζοντας πως μια τέτοια αφύπνιση θα συσπείρωνε την εκλογική βάση του 2019 και του 2023. Αλλά κι ο Τσίπρας έχει ανάγκη να τον ανακηρύξει η κυβερνώσα ΝΔ πολιτικό της αντίπαλο. Έτσι, αποκτά πιθανότητες να πείσει αντιδεξιούς – οι οποίοι ψηφίζουν από ΠΑΣΟΚ μέχρι Πλεύση Ελευθερίας – πως εκείνος είναι ικανός να πετύχει εκεί που απέτυχαν μέχρι τώρα τα υπάρχοντα αντιπολιτευόμενα κόμματα του χώρου του. Για να το πούμε με λιγότερα λόγια: η κόντρα ωφελεί και τους μεν και τον δε. Η επανάληψη του πρόσφατου παρελθόντος της κομματικής αντιπαράθεσης, πάντως, δεν προσφέρει καμία αληθινή προοπτική στους απογοητευμένους του εκλογικού σώματος, όποια κι αν είναι η ιδεολογική τους αυτοτοποθέτηση. Οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι της ΝΔ που έχουν μετακινηθεί στην γκρίζα ζώνη των αναποφάσιστων απλά θυμούνται πως ο πήχης που αυτή βάζει, συγκρινόμενη με την πρώτη φορά Αριστερά, είναι χαμηλός. Οσοι προσδοκούν την ανασυγκρότηση ενός ισχυρού πόλου στα κεντροαριστερά, πάλι, καλούνται να υποστηρίξουν κάποιον που οι ίδιοι έχουν αξιολογήσει αρνητικά κι αποδοκιμάσει.
