Ο Στίβεν Κινγκ, ένας από τους ευπώλητους και δημοφιλείς συγγραφείς στον κόσμο, απαντά στις ερωτήσεις αναγνωστών της “Guardian”. Ο δημιουργός ιστοριών φρίκης, μεταξύ άλλων, δίνει τις απαντήσεις του για τη σχέση του με τα πολύποδα πλάσματα, για το χρώμα του φόβου, για τον ανεκτίμητο βοηθό κάθε συγγραφέα, για το μέλλον του Τραμπ.
«Υπάρχει ένα ψήγμα αλήθειας στη γενικευμένη άποψη ότι τα πλάσματα που έχουν πολλά άκρα είναι τρομακτικά», λέει ο Στίβεν Κινγκ. «Μόλις τελείωσα ένα βρετανικό φανταστικό μυθιστόρημα, το “City of Last Chances” του Αντριαν Τσαϊκόφσκι. Σε αυτό, υπάρχει ένα τέρας σε μια τρύπα στο έδαφος, που έχει πολλά πόδια και μοιάζει με σαρανταποδαρούσα. Οταν ρίχνουν κάποιον στην τρύπα, το τέρας τον αρπάζει με όλα τα πόδια του, τρυπάει το δέρμα του και του δαγκώνει το κεφάλι. Το θέμα είναι ότι δεν είναι σαν εμάς. Δεν μοιάζουν με εμάς. Είναι βασικά εξωγήινα πλάσματα, οπότε είναι λίγο τρομακτικά».
Ενας σπουδαστής καλών τεχνών σκοπεύει να ασχοληθεί με το γράψιμο ιστοριών τρόμου και ζητά από τον Κινγκ να του υποδείξει ποιο είδος εργασίας θα τον βοηθούσε να εμπλουτίσει την έμπνευσή του. «Πήρα έμπνευση από τη δουλειά μου σε έναν μύλο. Επρεπε να καθαρίζουμε τον χώρο γιατί μαζεύονταν αρουραίοι στο υπόγειο. Εγραψα μια ιστορία για αυτό και μετά ξεκίνησα να γράφω ασταμάτητα. Νομίζω ότι κάθε είδους χειρωνακτική εργασία – αυτό που στις ΗΠΑ ονομάζουμε “εργάτες με μπλε κολάρο” – είναι καλή εμπειρία για έναν συγγραφέα. Δεν θα σε εμπνεύσει μια δουλειά όπου θα μπορείς να κάθεσαι σε ένα καθαρό, φωτεινό δωμάτιο και δεν θα χρειάζεται να καθαρίσεις βρώμες».
Το χρώμα του φόβου
Και αν ο φόβος ήταν χρώμα, θα ήταν μονόχρωμος ή θα είχε κάποια διαφορετική απόχρωση; «Θα έλεγα ότι είναι σκούρο μπλε που βαθαίνει προς το μαύρο. Πρέπει να έχει κάποιο χρώμα ώστε να μπορείς κάπως να τον διακρίνεις. Πρέπει να αισθάνεσαι κάτι από αυτόν για να έχεις μια ιδέα τι βρίσκεται ανάμεσα στις σκιές. Ναι, θα έλεγα ότι ο φόβος είναι βαθύ μπλε που γίνεται μαύρο».
Ενας άλλος αναγνώστης ζητεί από τον Στίβεν Κινγκ να επινοήσει το τέλος της περιόδου Τραμπ για την Αμερική. Και ο συγγραφέας σκέφτεται ότι, κατά τη γνώμη του, ένα καλό τέλος θα ήταν «η παραπομπή σε δίκη. Θα ήθελα πολύ να τον δω να αποσύρεται στη σύνταξη, ας πούμε. Το κακό τέλος θα ήταν να κερδίσει μια τρίτη θητεία και να αναλάβει πλήρως τον έλεγχο. Σε κάθε περίπτωση, ο Τραμπ είναι μια ιστορία τρόμου».
