Η σαγηνευτική παρουσία της Σάρον Στόουν στην πρεμιέρα της ταινίας “Nobody 2” στο Λος Αντζελες, πριν από λίγες ημέρες, ήταν μία ακόμη λαμπερή εικόνα από την εκτυφλωτική ζωή της. Η διάσημη χολιγουντιανή ηθοποιός εμφανίστηκε συνοδευόμενη από τους τρεις γιους της – Ρόαν, Λερντ και Κουίν – δείχνοντας για ακόμη μία φορά ότι η οικογένεια είναι γι’ αυτήν η απόλυτη προτεραιότητα. Στην πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε στην “Γκάρντιαν” – με αφορμή πάντα το “Nobody 2” – εξήγησε μέσα από ακραίες ιστορίες, πολλές από τις οποίες υπάρχουν στην αυτοβιογραφία της που έχει κυκλοφορήσει, ότι τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι. Πίσω από τη λαμπερή αυτή εικόνα κρύβεται μια δύσκολη προσωπική ιστορία, την οποία η ίδια αποφάσισε να μοιραστεί πρόσφατα, αποκαλύπτοντας τις σκοτεινές πλευρές της ζωής της.
Η Σάρον Στόουν στο τέλος του Ιουλίου αποκάλυψε στο Instagram τον θάνατο της μητέρας της. Λίγες μέρες μετά, μίλησε ανοιχτά στη βρετανική εφημερίδα για τον δύσκολο δεσμό τους. Η μητέρα της, όπως περιέγραψε, ήταν μια γυναίκα με έντονη γλώσσα, που σίγουρα δεν θα τη χαρακτήριζε κάποιος ζεστό άνθρωπο. Εβριζε σαν πορτογαλίδα λιμενεργάτρια και ανέφερε κάποιους από τους χαρακτηριστικούς διαλόγους τους: «Μου είπε “θα σε κλωτσήσω στο αιδοίο”, 40 φορές τις τελευταίες πέντε ημέρες. Ηταν σε παραλήρημα. Και όταν το τελευταίο πράγμα που σου λέει η μητέρα σου πριν πεθάνει είναι “μιλάς πολύ, με κάνεις να θέλω να αυτοκτονήσω”, σκέφτεσαι “είναι δύσκολο να το ξεστομίσεις, μαμά!”. Αλλά έτσι ήταν. Αυτή η έλλειψη ικανότητας να βρει τρυφερότητα και ηρεμία μέσα της». Σκληρό, αλλά αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που της είπε πριν φύγει και η Στόουν ξέρει ότι δύσκολα ξεπερνιέται. «Η μητέρα μου, η Ντοτ, έφυγε από τη ζωή πριν από λίγους μήνες. Μόλις τώρα όμως ένιωσα έτοιμη να το μοιραστώ δημόσια, γιατί πάντα, όταν χάνω έναν άνθρωπο, τα πρώτα μου συναισθήματα είναι χαοτικά», είπε χαρακτηριστικά.
Ο κακοποιητής παππούς
Σε αυτή τη συνέντευξη άνοιξε παράθυρα με θέα στις πιο ερεβώδεις περιοχές του παρελθόντος της, αποκαλύπτοντας σοκαριστικές λεπτομέρειες για τον βίαιο και παιδόφιλο παππού της και για τις κακοποιήσεις που υπέστησαν η ίδια και τα αδέρφια της. Στο βιβλίο της “The Beauty of Living Twice” μοιράστηκε αυτές τις εμπειρίες που τη σημάδεψαν βαθιά και προκάλεσαν αντιδράσεις ακόμα και μέσα στην ίδια την οικογένεια.
Ο παππούς της από τη μεριά της μητέρας της υπήρξε βίαιος κακοποιητής και παιδόφιλος. Δεν υπήρξε ούτε μία μέρα στη ζωή της μητέρας της, της Ντοτ, από την ηλικία των πέντε έως τα εννιά της χρόνια – όταν έφυγε από το σπίτι για να εργαστεί ως οικιακή βοηθός – που να μην είχε ξυλοκοπηθεί από εκείνον. Η Στόουν αποκάλυψε επίσης ότι εκείνος είχε κακοποιήσει και την ίδια και την αδερφή της όταν ήταν μικρά κορίτσια.
Στο βιβλίο της περιγράφει τη στιγμή που ήταν κλειδωμένη σ’ ένα δωμάτιο με τον παππού της και την αδερφή της, αφήνοντας σκόπιμα ασάφεια για το τι ακριβώς συνέβη. Σύμφωνα με την αφήγησή της, μπαίνει σε ένα δωμάτιο και τον βλέπει να κακοποιεί σεξουαλικά την αδερφή της. Την κακοποίησε κι εκείνη; ρωτά ο δημοσιογράφος «Ναι. Και όταν το έγραψα στο βιβλίο μου, όλοι αντέδρασαν λέγοντας ότι αφηγούμαι ιστορίες άλλων. Μου είπαν “λες την ιστορία της αδερφής σου ή αυτή ή την άλλη ιστορία”. Και δεν έλεγα την ιστορία κανενός άλλου. Δεν κατονόμασα κανέναν, εκτός από ανθρώπους που είχαν κάνει κάτι καλό». Μέσα στον καταιγιστικό λόγο της αναφέρει ότι «η κακοποίηση ήταν η αιτία που όλες οι αδερφές της μητέρας μου τρελάθηκαν. Ολες είχαν αντιμετωπίσει ψυχιατρικά προβλήματα. Ηταν πέντε, και μόνο η μητέρα μου έζησε πάνω από τα 50. Και είχαν κι άλλες δύο αδερφές που πέθαναν στην παιδική τους ηλικία».
Ο βουδισμός και οι μάχες
Η Στόουν βρήκε καταφύγιο στην πίστη της στον βουδισμό και στη σχέση της με τον πατέρα της, ο οποίος της έμαθε να στέκεται δυνατή σε έναν κόσμο γεμάτο προκλήσεις. Είναι μια νίκη το ότι σήμερα, στα 67 της, δεν διστάζει να μιλάει με ειλικρίνεια για τις δυσκολίες, την πολιτική και τα κοινωνικά ζητήματα, δείχνοντας ένα πνεύμα μαχητικό και ανεξάρτητο.
Στη διαδρομή της έδωσε πολλές και σκληρές μάχες: η σχεδόν θανατηφόρα εγκεφαλική αιμορραγία, οι βίαιες αντιπαραθέσεις με τον Χάρβεϊ Γουάινστιν, αλλά και η εμπειρία όταν την κινηματογράφησαν «κρυφά» στο πλατό της ταινίας «Βασικό ένστικτο», χωρίς τη συγκατάθεσή της, σε μία από τις πιο διάσημες και αμφιλεγόμενες σκηνές του κινηματογράφου. Παρά τις πληγές, η Στόουν επιβίωσε και συνέχισε να δημιουργεί, όχι μόνο στον κινηματογράφο αλλά και στις εικαστικές τέχνες, χτίζοντας μια καριέρα που σήμερα, στα 67 της, βλέπει με καθαρό βλέμμα και περηφάνια. «Κανείς δεν περνά αυτή τη ζωή αλώβητος. Γιατί λοιπόν προσποιούμαστε το αντίθετο;», λέει, συνοψίζοντας σε μία φράση την προσωπική της διαδρομή – από τα σκοτάδια της παιδικής ηλικίας μέχρι την αντοχή, την επανεφεύρεση και, τελικά, την αποδοχή.
