Δεν κρύφτηκε τελικά ο πρόεδρος Κυριάκος από τη Βουλή, κατά τη συζήτηση για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής για το δυστύχημα των Τεμπών. Παρέστη, μίλησε, ήταν επιθετικός με την αντιπολίτευση, και ειδικά για την κατηγορία εις βάρος του για «εσχάτη προδοσία», ήταν φανερό ότι με δυσκολία συγκρατούσε τα νεύρα του. Δεν τον κατηγορώ. Η κατηγορία ήταν βαριά, ο τρόπος που εκφράστηκε, ξεπερνά κάθε όριο, και ο άνθρωπος λογικά έφτασε στα όριά του. Από όσα είπε πάντως, να συγκρατήσουμε ότι εισηγείται την πλήρη αναθεώρηση του άρθρου 86 περί ευθύνης υπουργών, και ο λόγος τώρα ανήκει στα υπόλοιπα κόμματα, που πρέπει να συναινέσουν για να τελειώνει επιτέλους αυτό το καλαμπούρι. Διότι δεν γίνεται να σου λέει ο άλλος, στείλτε με στον φυσικό δικαστή, να με κρίνει αν έχω υποπέσει σε αδίκημα και ποιο είναι αυτό, κι εσύ να απαντάς, ξέρεις δεν γίνεται, διότι το αδίκημά σου έχει παραγραφεί!

Αμα είσαι υπουργός, να μην παραγράφεται ποτέ (ΠΟΤΕ!) όποιο αδίκημα διέπραξες κατά τη διάρκεια της θητείας σου. Να ξέρεις, ας πούμε, ότι έτσι και βάλεις το δάχτυλο στο μέλι, δεν θα ξανακοιμηθείς ήσυχος – θα φοβάσαι πάντα ότι κάποια στιγμή, ό,τι έκανες θα βγει στην επιφάνεια, και ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης θα πέσει βαρύς στον αυχένα σου.

Συγγνώμη για το οξύθυμο της αναφοράς, αλλά κάποια στιγμή και οι ίδιοι οι πολιτικοί θα πρέπει κάτι να κάνουν για να περιφρουρήσουν το κύρος της πολιτικής…

Τα πραγματικά συνεταιράκια

Κατά τη χθεσινή, πρωτοφανούς και πρωτόγνωρης διαδικασίας (τρεις προτάσεις για Προανακριτική μαζί), συνεδρίαση, είχαμε – και πάλι – ομορφιές από το ΚΚΕ. Το Κόμμα εκφράστηκε διά στόματος γραμματέα Μήτσου Κουτσούμπα (μαυρισμένου, όχι από την οικοδομή φαντάζομαι), και εκείνος επέλεξε πλην της επίθεσης στην κυβέρνηση, να κάνει και ένα «πέσιμο», από αυτά τα ωραία, τα συκοφαντικά, στο ΠΑΣΟΚ. Τα «συνεταιράκια» σας, είπε απευθυνόμενος υπαινικτικά στην κυβέρνηση, σε συνέχεια των όσων συκοφαντιών είχε εκστομίσει προ ημερών, περί κοστουμιών που ράβει το ΠΑΣΟΚ για να συγκυβερνήσει με τη ΝουΔου.

Γέλασαν με την ψυχή τους πάλι όσοι άκουσαν τον Μήτσο – κι εγώ μαζί τους. Διότι με Μητσοτάκη μόνο το ΚΚΕ συνεργάστηκε κυβερνητικά. Ηταν κατά τη φάση του ιστορικά καταδικασμένου «βρώμικου ’89», όταν από κοινού με τον πατέρα του Κυριάκου, ΚΚΕ και Συνασπισμός συγκρότησαν την κυβέρνηση Τζαννετάκη, με μόνο στόχο την παραπομπή του Ανδρέα σε ειδικό δικαστήριο, και τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ ως παρεπόμενο.

Ρε Μήτσο, τι τα θες και τα σκαλίζεις τώρα. Ασ’ τα όπως είναι, μήπως και ξεχαστούν…

Μία αρνητική έκπληξη

«Λόγω πληθώρας επίκαιρης ύλης», όπως ήταν η κλασική δικαιολογία των δημοσιογράφων τα παλιά χρόνια, όταν δεν προλάβαιναν, έτσι κι εγώ δεν σχολίασα χθες τα όσα υπέροχα συνέβησαν κατά την παρουσίαση του βιβλίου του Σταύρου Λυγερού, στο Πολεμικό Μουσείο. Και ειδικότερα με τις «υψηλές» παρουσίες που υπήρξαν εκεί, και οι οποίες, τω όντι, μέχρι και προκλητικές μπορείς να τις χαρακτηρίσεις. Και δεν αναφέρομαι μόνο στον Κώστα «τι γύρευε ένας Υδραίος στη Λάρισα» (παραφράζω Εγγονόπουλο αυτή τη στιγμή – συγγνώμη για την ιεροσυλία) Λαλιώτη, αλλά και στην αυθορμήτως προσελθούσα πρώην πρωθυπουργό, τη λατρεμένη Βασιλική Θάνου, το «στήριγμα» του Τσίπρα. Ο πρώτος, πες ότι «συγχωρείται» λόγω της σχέσης με τον εκδότη του βιβλίου Ηλ. Λιβάνη, και της προσωπικής φιλίας με τον Σταύρο Λυγερό. Η δεύτερη όμως; Ποιος την κάλεσε; Ο εκδότης; Ο συγγραφέας; Κάποιος τρίτος; Και καλά εκείνη πήγε. Ο Σαμαράς, τον οποίο το σύστημα Τσίπρα προσπάθησε με όλες του τις δυνάμεις να χώσει φυλακή με το μεγαλύτερο «στήσιμο» από συστάσεως του ελληνικού κράτους, πώς ανέχτηκε την παρουσία της; Γιατί δεν έκανε τον πανικό, εκεί επί τόπου; Τόσο εύκολα ξέχασε;

Πραγματικά, πρόεδρε Αντώνη, εξεπλάγην, αρνητικά εννοείται, επειδή σε ξέρω, τι τσαντίλας είσαι…

«Τσιγάρισμα» στο Πολεμικό Μουσείο

Το σύστημα Μαξίμου, πάντως, πανηγύριζε χθες, διότι στην εκδήλωση του Πολεμικού Μουσείου παρέστησαν μόνο (ΜΟΝΟ!) εφτά-οκτώ βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Κι αυτοί μοιρασμένοι, μεταξύ Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή. Αν και η πληροφορία ότι μοίραζαν μεταξύ τους συγχαρητήρια για την επιτυχία ελέγχεται ως προς την ακρίβειά της, είμαι βέβαιος ότι λογικά θα πρέπει να αισθάνονται ότι λειτούργησαν επιτυχώς, όλο το προηγούμενο διάστημα, όταν «συνέστησαν» σε κόσμο και κοσμάκη, ότι «δεν θα εκτιμηθεί ιδιαίτερα από τον αρχηγό, τυχόν παρουσία σας στην εκδήλωση του Πολεμικού Μουσείου».

Βέβαια, εντελώς καλά δεν πρέπει να αισθάνονται. Το είχαν δέσει κόμπο ότι ο πρόεδρος Αντώνης θα άνοιγε τα χαρτιά του (όλες τις προηγούμενες ημέρες «έσπερναν» εδώ κι εκεί, ότι θα χρησιμοποιούσε το βήμα της εκδήλωσης για να κάνει γνωστές τις προθέσεις του), ο πρόεδρος όμως τους άφησε, για άλλη μια φορά, στο «περίμενε». Δεν άφησε χαραμάδα σχετικά με το μυστικό του ενός εκατομμυρίου – αν θα προχωρήσει στη δημιουργία νέου κόμματος.

Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από το «τσιγάρισμα», αλήθεια…

Δράμα δίχως τέλος

Δεν έχει τέλος το δράμα του ΣΥΡΙΖΑ. Πονάω, κι εγώ μαζί του, κι ας μην είμαι ΣΥΡΙΖΑ, και ούτε πρόκειται φυσικά να γίνω. Απανωτά τα χτυπήματα που δέχεται το κόμμα της χαράς. Μία μία πέφτουν οι πισώπλατες μαχαιριές. Θεέ μου, πώς αντέχουν ο Φάμελλος, ο Πολάκης, ο Παππάς, η Ολγα, ο μπαρμπα-Αλέκος Φλαμπουράρης και οι άλλοι; Αναρωτιέμαι.

Χθες, μια ακόμη μαχαιριά στα στήθια: ο Απόστολος «άμα λάχει το ψάρι το ψήνω κι από τις δύο πλευρές» Γκλέτσος, παραιτήθηκε από το κόμμα. Χωρίς αιτία κι αφορμή. Μόνο μια φράση, τόση δα, είχε ως δικαιολογία στην ανάρτησή του, στο Χ, το πρώην Twitter: «Ο λόγος», έγραψε, «είναι προφανής…».

Ποιος είναι ο «προφανής» ο λόγος δεν το εξήγησε. Το άφησε στο μυστήριο. Στο χάνομαι γιατί ρεμβάζω. Στο… κάτσε ψηλά, κι αγνάντευε. Και κάπως έτσι κάθεται τώρα ο Φάμελλος, κάτω από μια μουριά στην Κουμουνδούρου και αναρωτιέται: έφυγε ο Αποστόλης για να πάει στο κόμμα που θα ιδρύσει ο Τσίπρας ή γιατί βλέπει ότι το καράβι βουλιάζει, και είπε να την κάνει με τους πρώτους; Ποιος να του λύσει την απορία, δεν ξέρω…

Μήπως έχει μείνει και κανένας, εδώ που τα λέμε.

(Να συγκαλέσει άμεσα Πολιτική Γραμματεία συστήνω – να το εξετάσουν το θέμα, διεξοδικά…)

Καταιγίδα από την Κοζάνη

Και σαν να μην του έφταναν όλα αυτά του φουκαρά του Φάμελλου, σήμερα άλλη καταιγίδα έρχεται να πέσει στο κεφάλι του. Στην αγαπημένη Κοζάνη διοργανώνεται απόψε εκδήλωση με θέμα: «Για μια προοδευτική Ελλάδα: Προκλήσεις – Προτάσεις» στην οποία συμμετέχει, δόξη και τιμή, η πρόεδρος (του πρόσφατου Συνεδρίου) Ολγα Γεροβασίλη, χωρίς να του ζητήσει την άδεια, έχω την εντύπωση. Η κυρία Ολγα θα πλαισιώνεται από τον γνωστό, και μη εξαιρετέο, για τα νεύρα και τους τσαμπουκάδες του, Δημήτρη Τζανακόπουλο, ο οποίος έχει μετακομίσει με τη βουλευτική έδρα ΣΥΡΙΖΑ παραμάσχαλα, στη Νέα Αριστερά, έναν κύριο Νίκο Ράπτη, άγνωστό μου, ο οποίος είναι λέει συμπρόεδρος (άλλο πάλι και τούτο – συμπρόεδρος!) του κόμματος Πέτρου Κόκκαλη «Κόσμος» και ένα μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, ονόματι Α. Σαουλίδης, εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενος. Μετέχοντας φυσικά, χωρίς άδεια του κεντρικού ΠΑΣΟΚ. Την εκδήλωση διοργανώνει μια «Πρωτοβουλία πολιτών Κοζάνης», η οποία μυρίζει από μακριά φιλοτσιπρική, αλλά δεν το κάνω θέμα…