Ορατότης μηδέν για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλληλοκατηγορίες και βολές. ρεβανσισμοί και ανοιχτές επιθέσεις ο ένας στον άλλον. Βερμπαλισμοί και τοποθετήσεις που δεν έχουν καμία σχέση με το παρόν του πολιτικού τοπίου. Μικρή συμμετοχή, ελάχιστο ενδιαφέρον. Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που ολοκληρώθηκε χθες μάλλον δεν περνάει στην ιστορία για τον καλό λόγο. Δεν είναι ένα συνέδριο που συνέβαλε έστω σε μία ανασυγκρότηση ή έστω σε έναν μερικό αναστοχασμό του εν λόγου χώρου. Αντίθετα επιβεβαίωσε την κρίση ταυτότητας, την κρίση περιδίνησης και το αδιέξοδο ενός κόμματος που κάποτε υπήρξε κυβερνητικό. Οι εικόνες με τις τοποθετήσεις των συνέδρων στο γήπεδο του Περιστερίου στην καλύτερη περίπτωση ήταν έως και μελαγχολικές. Στο χειρότερο σενάριο καταδεικνύουν ένα κόμμα το οποίο όχι μόνο δεν έχει ορίζοντα και προοπτική αλλά και πολύ περισσότερο με τις ίδιες τις οργανωτικές του διαδικασίες έρχεται να αναπαραγάγει ακριβώς το φάσμα αδιεξόδου.

Προφανώς εδώ δεν είδαμε να εξελίσσεται ούτε καν μία καλώς νοούμενη εσωτερική ιδεολογική αντιπαράθεση προγραμματικού τύπου για το στρατηγικό βήμα που θα πρέπει να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μικροτακτικισμοί, μικροοργανωτισμοί, μικροδιευθετήσεις, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών σε ένα συνέδριο που ανέδειξε απλώς και μόνο ένα κόμμα το οποίο κοιτάει προς τα μέσα και σε καμία περίπτωση δεν συναντιέται με τη σημερινή κοινωνία. Τα πολιτικά κόμματα όμως πρέπει να λειτουργούν και να συμβάλλουν στη δημοκρατία, στους θεσμούς, στον πολιτικό και κοινοβουλευτικό έλεγχο. Οι εικόνες χάους όχι μόνο δεν τιμούν τον εν λόγω χώρο αλλά αποτελούν ένα πολύ κακό σήμα κινδύνου για το συνολικότερο πολιτικό σκηνικό.