Τώρα που ησυχάσαμε με το μπάσκετ… Κάποτε ρώτησα έναν πολύ μεγάλο παίκτη πώς μπορεί και παίζει όταν χιλιάδες άνθρωποι βρίζουν με μένος τον ίδιο και τη μάνα του. «Κανένα πρόβλημα, έχω εκπαιδεύσει τον εαυτό μου να το διασκεδάζει. Σκέφτομαι ότι για τους περισσότερους από αυτούς, ένα δικό μου μεροκάματο αντιστοιχεί σε μισθούς μηνών. Και υπάρχουν κάποια σημεία στον αγώνα που δεν ακούς τίποτα, είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος σε όσα συμβαίνουν στο παρκέ. Η παρουσία του κόσμου σου δίνει το κίνητρο για να υπερεβείς τα όριά σου». Και συνέχισε με κάτι που δεν είχα φανταστεί: «Ξέρεις πόσα σπουδαία ταλέντα πέρασαν δίπλα από την επιτυχία αλλά δεν κατάφεραν να την αγγίξουν επειδή, πολύ απλά, τα έχαναν μέσα στη βουή του γηπέδου;».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή