Αναζήτηση
Η ανάγκη να ακουστεί το συλλογικό πένθος έμοιαζε πλέον ανεπαρκής. Η υπόδειξη για τις παθογένειες του σιδηροδρομικού δικτύου, επίσης. Η πελατειακή λογική που επικρατούσε κατά την τοποθέτηση υπαλλήλων όπως και η έλλειψη δικλίδων τεχνολογικής ασφάλειας σκεπάστηκαν κάτω από τις νέες καταγγελίες και τον απόηχο της «προδοσίας». Σαν να είναι αυτό το μαγικό μάντρα μέσα στο οποίο περικλείονται πλέον όλα τα αιτήματα. Σαν να μην είναι ήδη βαρύτατη η ευθύνη της πολιτικής από τη στιγμή που η απόλυτη ασφάλεια των τρένων μετατίθεται διαρκώς μετά τη στιγμή της τραγωδίας. Ή από τη στιγμή που η περιβόητη σύμβαση 717 έμεινε στα χαρτιά.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
