Γιατί μας συγκινεί τόσο πολύ ένα τραγούδι σαν τα «Σπασμένα ποδήλατα», που έγραψε ο Τομ Ουέιτς πριν από 45 χρόνια; Λόγω των συγκινητικών του στίχων φυσικά, που σε όλους μας κάτι θυμίζουν, κάπου παραπέμπουν. Λόγω της μοναδικής φωνής του καλλιτέχνη. Αλλά και λόγω της γοητείας που ασκούν εν γένει τα σπασμένα πράγματα. Θυμηθείτε πώς τελειώνει το τραγούδι: «Oι εποχές μπορεί να αλλάζουν απότομα/ κάπως το ξεχνάω κάθε φορά/ όλα αυτά/ που μου έχεις δώσει/ θα μείνουν για πάντα σπασμένα/ αλλά δεν θα τα ξεχάσω ποτέ».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή