Το μακρινό 1992, η πολυβραβευμένη ιταλίδα συγγραφέας και ντοκιμαντερίστρια Φραντσέσκα Μελάντρι (το βιβλίο της «Σωστό Αίμα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη) βρέθηκε να καταγράφει, μαζί με έναν ακόμα κινηματογραφιστή, τα δεινά των Λοτσάμπα, μιας νεπαλόφωνης μειονότητας στο Μπουτάν. Ο νέος βασιλιάς αυτής της χώρας των Ανατολικών Ιμαλαΐων είχε αποφασίσει να τη μετατρέψει σε μονοεθνοτικό βουδιστικό κράτος. Είχε εκδιώξει λοιπόν βίαια τους ινδουιστές Νεπαλέζους που ζούσαν εκεί γενιές ολόκληρες, αναγκάζοντάς τους να καταφύγουν στο Νεπάλ. Εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς βρέθηκαν στις πεδιάδες του Τεράι, σε έναν άθλιο καταυλισμό προσφύγων που είχε στηθεί στην ξερή κοίτη ενός εποχικού ποταμού, τον οποίο οι μουσώνες θα μετέτρεπαν σύντομα σε τοξική λασπορροή. Η Μελάντρι και ο συνεργάτης της είχαν πάρει συνέντευξη από πολλούς πρόσφυγες, που τους διηγήθηκαν την τυπική ιστορία όλων των εθνοκαθάρσεων: άνθρωποι που δολοφονούνταν μπροστά στα μάτια των δικών τους, γυναίκες που βιάζονταν ομαδικά, σπίτια που πυρπολούνταν, το δράμα της φυγής μέσα στη νύχτα, χωρίς δεύτερη αλλαξιά ρούχα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή