Τη συγκέντρωση των συνεντεύξεων, τη συστήνω ανεπιφύλακτα εδώ και αρκετά χρόνια. Αλλωστε, από τα πιο προσφιλή αναγνώσματά μου ήταν η σπουδαία σειρά συνεντεύξεων της Paris Review που ευτυχώς διασώθηκε σε τομίδια των Εκδόσεων Ρenguin. Εννοείται όμως πως δεν συστήνω κάθε δημοσιευμένη συνομιλία, διότι η πλειονότητά τους στήνεται πρόχειρα, με τη γνωστή από τη Μεταπολίτευση και εδώ δημοσιογραφική βιασύνη, οπότε συνήθως και οι ερωταποκρίσεις δεν παράγουν τίποτε περισσότερο από ό,τι το διαφημιστικό σπρώξιμο για την κυκλοφορία ενός βιβλίου, μιας έκθεσης ζωγραφικής ή μιας θεατρικής ή μουσικής παράστασης. Οι σωστά ζυγισμένες όμως συνεντεύξεις που αποφεύγουν να είναι κολακευτικά σχόλια ή δουλικοί τεμενάδες, αποτελούν ευλογία. Ακόμα και για τους πιο επηρμένους ποιητές και πεζογράφους που νομίζουν ότι με το να αρνούνται τις εκ βαθέων εξομολογήσεις για τη δουλειά τους, δήθεν προστατεύουν κάποια δικά τους ιερά και απαραβίαστα. Μα, ακόμα, είναι ευλογία και μεγάλο κέρδος για τους αναγνώστες και τους κριτικούς που ένας τέτοιος καλά χτισμένος διάλογος, με τα λογοτεχνικά κείμενα και τους δημιουργούς τους, μπορεί να τους προτείνει σημεία αναστοχασμού για το κάθε τι. Να τους κάνει να μην παραδίδονται αμαχητί στην αδηφαγία που θέλει να επιβάλλει η παραλόγως ασυγκράτητη τις τελευταίες δεκαετίες ελλαδική παραγωγή.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
