Η λεγόμενη «υποβοηθούμενη ευθανασία» είναι ένας τρόπος να αποφύγουμε την πραγματική λέξη που είναι η αυτοκτονία, που γίνεται είτε με βοήθεια γιατρών που ρίχνουν το φάρμακο στις φλέβες ή του ίδιου του αυτόχειρα που πατάει το κουμπί για να πάρει τη θανατηφόρο δόση. Και η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν συνάνθρωποί μας που είτε λόγω προχωρημένης νεοπλασματικής ή νευρολογικής νόσου που δεν υπάρχουν πλέον ελπίδες θεραπείας, ζουν ένα δράμα σωματικό και ψυχολογικό. Τα παυσίπονα φάρμακα δεν τους «πιάνουν», η αξιοπρέπειά τους έχει ξευτιλιστεί, αισθάνονται εγκαταλελειμμένοι ακόμα και από τους φίλους και συγγενείς. Δεν αντέχουν αυτή τη ζωή και θέλουν να φύγουν, να πεθάνουν.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
