Η μνήμη δεν σιωπά. Αντιστέκεται, χαράσσεται στις νότες και τους στίχους, αντηχεί στις φωνές που κάποτε τραγούδησαν για την ελευθερία. Μέσα σε μικρές σκηνές που έμοιαζαν με άβατα ελευθερίας, οι μπουάτ της δικτατορίας δεν ήταν απλώς χώροι διασκέδασης, αλλά τόποι όπου η μουσική μεταμορφωνόταν σε πράξη αντίστασης και οι ψίθυροι της τέχνης γίνονταν κραυγές μιας κοινωνίας που πάλευε να μη σωπάσει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ