Θα μπορούσε να είναι ένα απλό ξέσπασμα. Η εκδήλωση μιας ανάγκης να απαλυνθεί λίγο ο πόνος του μοναχικού πένθους, να τιμηθεί η μνήμη των θυμάτων συλλογικά, να δείξουν οι γονείς φωτογραφίες των παιδιών τους στους παρισταμένους, να μιλήσουν γι’ αυτά, να θυμηθούν, να φωνάξουν, να κλάψουν, να διαμαρτυρηθούν για την αδικία να τύχει η κακιά η ώρα στα δικά τους αγαπημένα πρόσωπα. Ο,τι κι αν έλεγαν, μ’ όποιον κι αν τα ‘βαζαν, όσο θυμωμένοι κι αν ήταν, θα είχαν δίκιο: έχασαν τα παιδιά τους.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
Τελευταία Νέα
- Π. Μαρινάκης: «H πολιτεία δεν πρόκειται να δείξει την οποιαδήποτε ανοχή σε παραβατικές συμπεριφορές- Ο νόμος θα εφαρμοστεί, χωρίς αστερίσκους»
- Κακοκαιρία Byron: Επιμένει και το Σάββατο – Η εξέλιξή της τις επόμενες ώρες
- Σφοδρή σύγκρουση αγροτών και αστυνομίας στη Θεσσαλονίκη: Επικίνδυνοι ελιγμοί και εντάσεις στο αεροδρόμιο
