Για δεκαετίες η παγκοσμιοποίηση παρουσιάστηκε ως αναπόδραστη ιστορική διαδικασία. Τα έθνος-κράτος αντιμετωπίστηκε ως παρωχημένη θεσμική μορφή. Η προτεραιότητα των διεθνών αγορών έναντι των εθνικών αποφάσεων συνδυάστηκε με τη νεοφιλελεύθερη «ορθοδοξία» και την αντίληψη ότι οι αγορές αποφασίζουν πιο ορθολογικά από τα εθνικά κοινοβούλια. Η λογική ενός παγκόσμιου συστήματος διακυβέρνησης με τους δικούς του θεσμούς και τη δική του ιεραρχία προτάθηκε σε διάφορες παραλλαγές. Εκφραση αυτής της τάσης και η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση με την απεμπόληση πλευρών εθνικής κυριαρχίας, συμπεριλαμβανομένου του εθνικού νομίσματος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ