Θα περίμενε κανείς ότι η υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας, το 2019, θα δημιουργούσε μια ανακουφιστική κανονικότητα, ακόμα και για εκείνους που διαφώνησαν με το περιεχόμενό της. Εξάλλου, και ορθώς, η Ελλάδα κατά πάγια στάση των κυβερνήσεών της επικαλείται την τήρηση του διεθνούς δικαίου, δηλαδή των διεθνών συνθηκών και των αποφάσεων των διεθνών δικαστηρίων. Μάλιστα, κυβερνήσεις και ΜΜΕ κατηγορούν για αναθεωρητισμό οποιονδήποτε προσβλέπει σε πιθανή μεταβολή των όποιων συμφωνηθέντων. Αυτή η αδαμάντινη στάση, ωστόσο, δεν είναι και τόσο διαυγής, συνεπής και αγαθή, καθώς κάθε φορά που η Συμφωνία των Πρεσπών πρέπει να εφαρμοστεί στην πράξη στην Ελλάδα πυροδοτούνται αντανακλαστικά πλήρους άρνησης και απαξίας, λες και η Συμφωνία είναι ανύπαρκτη.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
