«Φόρος στη ζάχαρη», «φόρος λίπους», «φόροι αμαρτίας»… Οποια ονομασία κι αν διαλέξει κανείς, πρόκειται για ένα φοροεισπρακτικό μέτρο που όμως η επιστημονική κοινότητα το διαχωρίζει από το πεδίο της αμιγούς φορολογικής αν όχι φορολαγνικής πολιτικής. Αντιθέτως, έχει καθιερωθεί ως εργαλείο προάσπισης της δημόσιας υγείας, λειτουργώντας ως αντικίνητρο για την εκτέλεση ενός προμελετημένου εγκλήματος – όπως είναι η υιοθέτηση ανθυγιεινών συμπεριφορών – κατά της υγείας (μας).
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
