Απαραίτητες είναι ορισμένες διευκρινίσεις

Πρόσφατα ακούγεται να γίνεται λόγος για θαλάσσιους χάρτες σε σχέση με την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη). Απαραίτητες λοιπόν είναι ορισμένες διευκρινίσεις. Καταρχήν σε σχέση με το Αιγαίο δεν επιτρέπεται, με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, μονομερής χάραξη από την Ελλάδα ή από την Τουρκία της υφαλοκρηπίδας ή της ΑΟΖ. Απαιτείται συμφωνία μεταξύ των εμπλεκομένων κρατών, εν προκειμένω ελληνοτουρκική συμφωνία (προϊόν διαπραγματεύσεων), συνδιαλλαγή σε συνδυασμό µε συμφωνία ή παραπομπή σε διεθνή δικαστικό μηχανισμό για την οριοθέτηση. Πιο συγκεκριμένα, ειδικά για την ΑΟΖ όταν υπάρχει γεωγραφική στενότητα και υπάρχουν αντικριστά κράτη (π.χ. Ελλάδα – Τουρκία, Ελλάδα – Ιταλία, Ελλάδα – Λιβύη, Ελλάδα – Αίγυπτος) σε απόσταση μικρότερη από τα τετρακόσια μίλια (200+200 μίλια) ή γειτονικά (παρακείμενα) κράτη (Ελλάδα – Αλβανία), τότε θα πρέπει να υπάρξει από κοινού διμερής οριοθέτηση, σύμφωνα µε τη Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας. Δηλαδή πρέπει να επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ των δύο κρατών, αλλά εάν αυτή δεν επιτευχθεί μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, συνιστάται τα ενδιαφερόμενα κράτη να προσφύγουν σε δικαστική διαδικασία (Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, Διεθνές Δικαστήριο για το Δίκαιο της Θάλασσας του Αμβούργου, ad hoc διαιτητικό δικαστήριο, κ.ά.). Σε ό,τι αφορά την ΑΟΖ της Ελλάδας με την Ιταλία έχει χαραχτεί στη βάση των 12 μιλίων αιγιαλίτιδας ζώνης που έχουν τα δύο κράτη στο Ιόνιο Πέλαγος (παλαιότερα η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας Ελλάδας – Ιταλίας είχε γίνει με βάση τα έξι μίλια που ίσχυαν πριν απ’ το 2020). Το ίδιο θα γίνει και με την Αλβανία (στη βάση των 12 μιλίων). Η Ελλάδα και η Αλβανία έχουν αποφασίσει ότι θα προσφύγουν στο Διεθνές Δικαστήριο (εκκρεμεί το συνυποσχετικό προς το δικαστήριο).