Είναι κοινός τόπος πως παρά τον πυρετό των κομματικών επιτελείων, οι κάλπες για τις ευρωεκλογές δεν φαίνεται να απασχολούν μεγάλο μέρος των πολιτών. Μάλιστα πολλοί προεξοφλούν πως θα είναι κάλπες των τελευταίων πέντε ημερών, αν και πάλι η αποχή προβλέπεται πως θα είναι μαζική.

Το τελευταίο θα είναι ό,τι χειρότερο, αφού και ο βαθμός νομιμοποίησης του νέου συσχετισμού μειώνεται και η αποστροφή στην πολιτική πάντα ευνοεί τα άκρα που επίσης πριμοδοτούν την αντιπολιτική, μα διαφυλάττουν έναν χώρο για τις λαϊκίστικές ρητορείες τους. Τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου – πιθανώς το ξεχνούν ως παράμετρο – έχουν χρέος όχι μόνο να εκπονούν σοβαρά πολιτικά σχέδια και επιχειρήματα για να ψηφιστούν, μα να κάνουν τον διάλογο μεταξύ τους γόνιμο και ελκυστικό και άρα πειστικό για τον κόσμο.

Οι παγίδες δε μιας απαξίας των εκλογών και της ευρωψήφου είναι και παγίδες για την ίδια τη δημοκρατία που βασικό της χαρακτηριστικό είναι η συμμετοχή, ο έλεγχος, η επιδοκιμασία ή μη των πολιτικών προτάσεων. Εξάλλου και η κάλπη της 9ης Ιουνίου έχει τα δικά της κρίσιμα χαρακτηριστικά, αφού από εδώ περνάει ένα μέρος της αυριανής αρχιτεκτονικής της Ευρώπης και της ενδυνάμωσης των συλλογικών της οργάνων.

Μόνο αδιάφορες δεν είναι οι προσεχείς εκλογές, και έχει την ειδική της σημασία η μαζική προσέλευση του κόσμου. Εστω τώρα η καμπάνια του κάθε κόμματος θα πρέπει να συνδυαστεί με κάλεσμα για συμμετοχή.