Εκανε σχολή

Πολλά έχουν γραφτεί για τον Φραντς Μπεκενμπάουερ. Και είναι βέβαιο πως με αφορμή τον θάνατό του θα δημοσιευτούν τα πάντα για τον σπουδαίο γερμανό ποδοσφαιράνθρωπο. Θα μπορούσε να ειπωθεί πως ο Μπεκενμπάουερ δημιούργησε τη δική του σχολή στη θέση του αμυντικού. Καθόλου τυχαία, οι καλύτεροι όλων των εποχών, όπως τους περιλαμβάνουν όλες οι σχετικές λίστες, έχουν παραπάνω πρόσωπα στη θέση του κεντρικού μπακ από την εποχή του Μπεκενμπάουερ και μετά. Πολύ απλά διότι τίποτα δεν έμοιαζε με τα προηγούμενα και ο ίδιος ο Κάιζερ κατάφερε κάτι ξεχωριστό: αφ’ ενός έγινε ο πρώτος που αγωνίστηκε με το κεφάλι ψηλά, χωρίς καν να βλέπει την μπάλα, αλλά έχοντάς την υπό τον απόλυτο έλεγχό του, και αφ’ ετέρου «έδιωξε» τη λέξη «σκληρός» που χρησιμοποιούσαν όλοι όταν αναφέρονταν στους οπισθοφύλακες. Εδωσε, δηλαδή, μια γλυκύτητα στη θέση, κάτι που είχε ανάγκη το ποδόσφαιρο, έφτιαξε έναν πίνακα ζωγραφικής στο χορτάρι με τον τρόπο που λειτουργούσε στον χώρο, ίσως δεν ήταν χορευτής, όπως οι μέσοι, αλλά ένας αέρινος πολυτάλαντος και στυλίστας αμυντικός που μπορούσε με άνεση να σταθεί σε κάθε γωνιά του γηπέδου. Πριν από αυτόν όλοι μιλούσαν για τον Μπόμπι Μουρ. Μετά, όμως; Αν δούμε ποιοι ξεπήδησαν και τους παραδέχθηκε το κοινό, ασφαλώς και όλοι θα συμφωνήσουν πως έμοιαζαν με… κλώνους του Μπεκενμπάουερ.