Τρία χρόνια πέρασαν από τη μέρα που η έδρα λάλησε «αθώος». Και η λέξη αιωρείται με ένα τεράστιο ερωτηματικό: δικαίωση γιατί; Για κάτι που δεν έκανες; Για κάτι που οι ίδιοι οι δικαστικοί ταγοί, είτε ανακριτές, είτε πρόεδροι Εφετών, με απόλυτη σαφήνεια απέρριπταν τις κατηγορίες; «Δεν έχω λόγο να του προσάψω  κατηγορία», έλεγε ο ανακριτής Ανδρεόπουλος. «Τίποτα!». Η εντεταλμένη δικαιοσύνη συνέχιζε απτόητη, πετάγοντας στον κάλαθο αχρήστων την έκθεση του έγκριτου δικαστή. Το ίδιο και στην απόφαση 2 προς 1, όπου μειοψηφεί ο πρόεδρος των Εφετών Κωνσταντίνος Σταματιανός. «Δεν βρίσκω λόγο να   στηρίξω κατηγορητήριο», απεφάνθη  ο  λαμπρός δικαστικός. Παρ’ όλα αυτά,  «στου κουφού την πόρτα…». Οταν πολιτείες επιλέγουν τη βαρηκοΐα για  σύμμαχό τους, η δικαιοσύνη χάνει και όνομα και ταυτότητα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή