Τελευταίες μέρες κουνιέται ένα δόντι, ένας φρονιμίτης μου και λέω να πάω στον κύριο Κασσελάκη να μου το βγάλει. (Να με ξεδοντιάσει). Με την ευκαιρία ίσως μου κάνει κι έναν καθαρισμό, γυάλισμα, και ψάξει για ίχνη ουλίτιδας – όλα δωρεάν, τουλάχιστον έτσι υπόσχεται, μιας και φαίνεται πως θα πάρει το μαγαζί. Γενικά ο χώρος των δημοσιογράφων και των δικαστικών απολαμβάνουν κατά καιρούς πολλές διευκολύνσεις από πολιτικούς και δικτάτορες. Αλλοι προσφέρουν δωρεάν εγχειρήσεις και γύψο, άλλοι τζάμπα ταφή τρία μέτρα κάτω απ’ τη γη, επιχορηγούμενες διακοπές (γκούλαγκ) κι άλλοι ξεδόντιασμα χωρίς αναισθησία. Δεν ξέρουμε αν ο γενναιόδωρος Στέφανος, εκτός από το ξεδόντιασμα, θα προσφέρει και τζάμπα μασέλες, βιδωτά εμφυτεύματα, φούσκωμα χειλιών με υαλουρονικό και μασάζ κεφαλής.

Πολιτικοί σε άλλες χώρες, ήταν πιο βιαστικοί: αν και δεν τους λέγαν Κασσελάκηδες προσέφεραν δωρεάν κάσες για την τελευταία κατοικία δημοσιογράφων και δικαστικών, δύο επαγγελματικές κατηγορίες στις οποίες έχουν ξεχωριστή αδυναμία. Θέλουνε να ανεβούν στο άλογο και, πάσης εξουσίας περιζωσάμενοι, να κάνουνε ό,τι γουστάρουνε ανεξέλεγκτα. Ο Τύπος και οι δικαστές τους χαλάνε το σι μπεμόλ, τους εκθέτουν, γι’ αυτό και είναι οι παντοτινοί εχθροί κάθε μεγαλομανούς που προβάλλει τις αποτυχίες του στους άλλους – ποιος φταίει, πάντα; Τα κανάλια, οι δημοσιογράφοι και οι δικαστές. Οπότε αρχίζουνε οι προσφορές: ενταφιασμός, γύψος, σούβλισμα, εξορίες και άλλες υψηλές χορηγίες.

Ο Ζαν Πιερ Κασσέλ, λοιπόν, αφού προσκύνησε τον τάφο του Βενιζέλου ο οποίος ψήφισε το 1929 τον νόμο του Ιδιώνυμου κατά των κομμουνιστών, μετά πήγε να προσκυνήσει τα θύματα του Βενιζέλου στη Μακρόνησο – θα πεις, εδώ η άλλη δηλώνει τροτσκίστρια και ψηφίζει ΚΚΕ, οπότε πού το πρόβλημα; (Αμα ζούσε ο Τρότσκι θα τραβούσε να μην πω ποιες τρίχες του). Ισως, με το καλό, να ακολουθήσει και βίζιτα στη Γυάρο – αντί να τον δούμε στο φυσικό του νησί, τη Μύκονο. Αρκεί, μόνο, να μην κάνει προσκύνημα στο Νεστόριο, διότι εκεί καραδοκούν κάτι ορθόδοξοι και ίσως τον πάρουνε στο κυνήγι διότι πρόκειται για ιδιωτική, αυστηρώς φυλασσόμενη περιοχή και δεν μπαίνει εκεί άλλος μάνατζερ της μνήμης. Ετσι λοιπόν. Από δω και πέρα θα απολαύσουμε αυτή τη νέα ιατρική προσφορά: δωρεάν ξεδόντιασμα. Το μόνο κακό είναι ότι δεν γράφουμε με τα δόντια, και το πολύ πολύ να σιγήσουν τότε κάποιοι τηλεοπτικοί συνάδελφοι, ως φαφούτηδες, πλέον. Αλλά, με εμάς που γράφουμε με τα χέρια τι θα γίνει; Ε, άμα το σκεφτεί αυτό, τότε, μέσα στην ορμή που έχει κάθε νέος κι ατζαμής, μπορεί να δηλώσει από τώρα τζάμπα ακρωτηριασμούς χεριών από το ύψος του ώμου – δεν ξέρω ποια γουέστερν χορηγία θα ετοιμάζει και για τον Κούγια στον οποίο από εδώ και πέρα θα έχει μεγάλη αδυναμία, αν βέβαια, πάρει τελικά όλο το μαγαζί. Αλλά και να το πάρει, ενώ από πίσω σιγοντάρει κι ο Τσίπρας για να λάβει εκδίκηση (και σε εκείνον φταίνε οι άλλοι) δεν προβλέπεται οι παλιές καραβάνες να παραμείνουν στο κόμμα απολαμβάνοντας την ταπείνωση. Ξέρουνε τα κόλπα καλύτερα και είναι αμφίβολο αν θα κάτσουν να τους ξεδοντιάσει κι αυτούς κάποιος έξωθεν, που μάλλον θεωρούν πως είναι ένα διαφημιστικό αφρόλουτρο.

Και αναρωτιέται κανείς τι θα έλεγε για όλα αυτά αν ζούσε ο Αγγελος Ελεφάντης – κι όχι μόνο. Δηλαδή τζάμπα αγοράζαμε τόσα χρόνια το «Αντί» και τον «Πολίτη»;  Ντάνες περιοδικών που ευτυχώς ξεφορτωθήκαμε έγκαιρα και συλλήβδην. Διότι εφόσον επρόκειτο απλά να ‘ρθεί ο αστραφτερός Στέφανος τι τις θέλαμε τόσες αναλύσεις και θεωρητικές συγκρούσεις δεκαετιών και τι δουλειά έχει ο διαλεκτικός υλισμός και ο Φόιερμπαχ με το Χόλιγουντ και με τις πασαρέλες; Κι όμως, τελικά, αυτή είναι η μόνη λογική κατάληξη: η νέα τηλεοπτική και κατ’ επίφαση αριστερή γενιά επιθυμεί έναν υπερήρωα της Marvel για να νικήσει, λέει, τον Μητσοτάκη, ως αντίγραφό του, στη λογική ότι τα αβγά τα αλωνίζουν και όλα θα λυθούν μηχανιστικά σε ένα μετέωρο σενάριο.

Πρώτα ήθελαν αντίγραφο του Ανδρέα (ο Τσίπρας μιμούνταν και τη φωνή του), τώρα του Μητσοτάκη – πώς να πορευτείς στη ζωή με χλωμά αντίγραφα; Δηλαδή, το έχουμε ξαναδεί το έργο κι αυτό σημαίνει πως καμιά όντως Αριστερά δεν μπορεί να υπάρξει, πια, παρά μόνο ως ψυχολογική στάση. Ολα έχουνε αλλάξει ιλιγγιωδώς. Κι όσα συμβαίνουν τώρα είναι ενδεικτικά φαινόμενα μιας βαθύτερης και εκτεταμένης αλλαγής – μετατόπισης προς τα δεξιά που θυμάται, δήθεν τη Μακρόνησο, αλλά στην ουσία θέλει να πάει στη Μύκονο. Δείτε και τον στρατηγό Καρανίκα: από τη Μενεγάκη πάει στον Κασσελάκη, αλλά κατά βάση η Μενεγάκη είναι το όνειρο.

Και βέβαια, παρότι κουνιέται το δόντι μου και ίσως μου το έβγαζε δωρεάν ο νέος ξεδοντιαστής (όπως δήλωσε ο ίδιος για τους δημοσιογράφους  και τους δικαστές) είναι φανερό απ’ το στυλ του πως μισεί τα οδοντιατρικά εργαλεία και πως αυτά τα λέει απλώς για να βαυκαλίσει το παλιό εκκλησίασμα. Δηλαδή να αποπλανήσει κάποιους παλιούς που ζούνε ακόμα στον εμφύλιο και προς το παρόν τους χρειάζεται για να τους εκπαραθυρώσει εν καιρώ όταν έλθει εν τη βασιλεία του. Τελικά, καλύτερα να πάω σε έναν κανονικό οδοντίατρο.