Απομένουν τρεις ημέρες για να ανοίξουν οι κάλπες του δεύτερου γύρου για την εκλογή προέδρου για τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.

Αυτή η δεύτερη εβδομάδα έχει ήδη επιβεβαιώσει τα ρήγματα, τις αντιθέσεις, έναν υψηλό επιθετικό λόγο και μια αίσθηση πως το μεγαλύτερο στοίχημα για τη νέα ηγεσία θα είναι η σύνθεση όλων αυτών των ρευμάτων και προσώπων με έντονο το άρωμα του διχασμού πάνω από την Κουμουνδούρου.

Τον τόνο έδωσε το βίντεο της Εφης Αχτσιόγλου που ξορκίζει κάθε κατηγορία για υπονόμευση του Αλέξη Τσίπρα και που ζητάει η ίδια να καταδικάσει τη «λάσπη» και ο συνυποψήφιός της Στέφανος Κασσελάκης.

Την ίδια ώρα η αρθρογραφία του Θανάση Καρτερού, που απηχεί υπό μία έννοια ένα κλίμα από μεριάς του Τσίπρα, κρατάει ψηλά την ουδετερότητα ως στάση για τον πρώην πρόεδρο του κόμματος, ξορκίζει την τοξικότητα αλλά και δεσμεύει όλες τις πλευρές να σεβαστούν τις συλλογικές αποφάσεις μετά την Κυριακή και την κάλπη.

Εδώ έχει σημασία πως ο Πάνος Σκουρλέτης ζήτησε να παρέμβει άμεσα ο Τσίπρας (κάτι που έχουν διατυπώσει και άλλα στελέχη του ίδιου ρεύματος): «Εχει ηθική και πολιτική υποχρέωση ο Αλέξης Τσίπρας να βγει μέχρι την Κυριακή και να κάνει μια δήλωση και όχι μέσω άλλων».

Είναι μια τακτική που θέλει να πιέσει προς κάθε κατεύθυνση που εμφανίζει τη μεριά της ως ευνοούμενη του πρώην προέδρου, και δη προς τον Κασσελάκη.

Τον τελευταίο τον είπε ανοιχτά «φυτευτό» ο Τζουμάκας (στο Kontra), κλιμακώνοντας και άλλο την επιθετική του στάση, αλλά και προβλέποντας πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει και μετά την Κυριακή, κρίση ηγεσίας και πολιτικής.

Ζήτημα για το αν πρέπει να υπάρξει δεύτερος γύρος έθεσε εκ νέου ο Νίκος Παππάς, ενώ απέκλεισε το ενδεχόμενο να είναι εκείνος στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του κόμματος αν εκλεγεί ο Κασσελάκης.

Οι στηρίξεις των στελεχών

«Θέλω να είμαι ευθύς, δεν μπορεί η δικιά μας Αριστερά και ευρύτερα η προοδευτική παράταξη να ανακτήσουν τη δυναμική της εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης με μια επιλογή μεταπολιτικής

για το πρόσωπο του προέδρου» ήταν η αποστροφή του Νίκου Βούτση (Σκάι) που εγγράφεται σε αυτούς που στηρίζουν την Αχτσιόγλου.

Τα πεδία του μπρα ντε φερ πάντως των δύο είναι πολλά μαζί με την εξελισσόμενη διαφωνία τους για το νιτμπέιτ (το θέλει η Αχτσιόγλου, το αρνείται ο Κασσελάκης), ενώ σκληρή μάχη βρίσκεται σε εξέλιξη και στο μέτωπο των στηρίξεων: Οι βουλευτές Γιώργος Καραμέρος και Χάρης Μαμουλάκης μεταπήδησαν στο στρατόπεδο του Στέφανου Κασσελάκη.

Χθες πάντως η Αχτσιόγλου εξαπέλυσε ευθείες βολές κατά Πολάκη για τις επιθέσεις εναντίον της, ενώ τον έδειξε ως υπεύθυνο για τη μη ενότητα του χώρου.

Διαφορετική κατεύθυνση σε πέντε πεδία

ΚΟΜΜΑ

Θα τα αλλάξει όλα λέει ο Στέφανος Κασσελάκης σε επίπεδο κόμματος – και εδώ έχει τάξει την άμεση επαφή με τα μέλη. Εχει κάνει λόγο για προκριματικά ψηφοδέλτια παντού – να είναι τα ίδια τα μέλη που θα αποφασίζουν ποιοι θα είναι οι υποψήφιοι βουλευτές, δήμαρχοι και περιφερειάρχες τους δηλαδή. Η Εφη Αχτσιόγλου με τη σειρά της έχει περιγράψει ένα κόμμα δομών. «Πιστεύω στις δομές.

Γιατί χάρη σε αυτές μπορεί ο καθένας και η καθεμία να βρει χώρο και αυτές είναι που εξασφαλίζουν συνέχεια. Αλλά και ουσιαστική, πραγματική δημοκρατική λειτουργία», είπε στο Διαρκές Συνέδριο ενώ με ένταση έχει επαναλάβει και ένα κόμμα με κανόνες που όλοι-ες οφείλουν να σεβαστούν – το τελευταίο ερμηνεύθηκε και ως προειδοποίηση σε φάλτσα α λα Πολάκη ή άλλων.

ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Απ’ την πρώτη στιγμή της υποψηφιότητάς του ο Κασσελάκης χρησιμοποιεί με επανάληψη τον όρο Αριστερά. «Κάθε φορά που ρωτάω τα μέλη μας, “Τι σημαίνει Αριστερά”, η απάντηση είναι: ένας αξιακός κώδικας, μια στάση ζωής για δικαιοσύνη, ανεκτικότητα και προστασία στον αδύναμο».

Το συνδέει βέβαια με ένα ασαφές ελληνικό όνειρο για όλους. Ταυτοτικά μιλάει και τοποθετείται πάντα η Αχτσιόγλου. Λέει πως τάσσεται με τους πολλούς μα όχι με όλους (εννοώντας τις ελίτ). Και ασκεί πολεμική στη «Δεξιά» πατώντας πάνω στην αντίθεση Αριστεράς – Δεξιάς μα και ιεραρχώντας την κυβερνώσα εκδοχή της πρώτης. Στον δεύτερο γύρο έχει οξύνει την όλη ρητορική της, ενώ η αριστερόστροφη δεξαμενή του κόμματος μέσω Ομπρέλας έχει στοιχηθεί μαζί της.

ΕΘΝΙΚΑ

Δύσκολο και ακανθώδες θέμα για την Αριστερά. Ο Κασσελάκης το συμπεριέλαβε στην κοινή του δήλωση με τον Νίκο Παππά απ’ το Περιστύλιο της Βουλής. «Δημιουργούμε την πατριωτική, σύγχρονη, κυβερνώσα παράταξη.

Υπερασπιζόμαστε την εξωτερική πολιτική που άσκησε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα την περίοδο  2015 – 2019. Διεκδικούμε λύσεις στην εξωτερική πολιτική στη βάση του Διεθνούς Δικαίου», είπαν.

Η Αχτσιόγλου απ’ τη μεριά της χθες, έκανε έντονη αναφορά στα κοινωνικά δίκτυα με αφορμή τις δηλώσεις Ερντογάν σημειώνοντας πως ο διάλογος Ελλάδας και ΕΕ με την Τουρκία έχει «κόκκινες γραμμές», ενώ συμπλήρωσε ότι «το Κυπριακό είναι διεθνές ζήτημα και πρέπει να επιλυθεί δίκαια και βιώσιμα στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ. Απαιτείται ξεκάθαρη αντίδραση της κυβέρνησης». Για κόκκινες γραμμές έχει μιλήσει πολλές φορές.

ΜΕΣΑΙΑ ΤΑΞΗ

–  ΕΡΓΑΣΙΑ

Επίσης ακανθώδες πεδίο για τον ΣΥΡΙΖΑ και για πολλούς η σχέση του με τους μεσαίους του στοίχισε όλες τις εκλογικές ήττες.

Ο Κασσελάκης κάνει λόγο συχνά για τους μεσαίους αλλά και την υγιή επιχειρηματικότητα – και από το δικό του παράδειγμα όπως λέει.

Και για άνοιγμα στην κοινωνία που σημειώνει πως δεν είναι «δεξιά απόκλιση». Η Αχτσιόγλου έχει «κατηγορηθεί» πολιτικά πως θέλει έναν χώρο που να εκφράζει μόνον τη μισθωτή εργασία ή πως το σχέδιό της θέλει ένα ΣΥΡΙΖΑ με «ταξική μεροληψία». Η ίδια κάνει λόγο για τον κόσμο της εργασίας και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων του και ως συστατικό στοιχείο μιας αναπτυξιακής τροχιάς για την ελληνική κοινωνία.

ΚΡΑΤΟΣ

Ο Κασσελάκης τα άκουσε από πολλούς για το φερόμενο ως «ξεδόντιασμα» των δικαστικών και των ΜΜΕ και άρα για μια είδους άλωσης του κράτους ή των επιχειρήσεων.

Ο ίδιος ασκεί πολεμική στο επιτελικό κράτος που όπως είπε στο Συνέδριο «κάνει τον κοινωνικό τροχονόμο, με διαφορετικά όρια ταχύτητας για τους πάνω και τους κάτω, με διαφορετικούς κώδικες κυκλοφορίας για τους πάνω και τους κάτω».

Η Αχτσιόγλου θέτει το κράτος οργανωμένα ως πεδίο αντιπαράθεσης και το περιγράφει ως «στρατηγό στην υπηρεσία των πολλών». Πώς; Με δημόσια Υγεία, Παιδεία, κράτος με τομές εκσυγχρονισμού και διαφάνειας, αλλά και με δομές κοινωνικού ελέγχου.