Υπάρχει μια φωτογραφία: είναι από το οδοιπορικό της φωτογράφου Ναταλίας Τσουκαλά αμέσως μετά την πλημμύρα, και δείχνει έναν σκαντζόχοιρο κολλημένο πάνω πάνω ψηλά σ’ ένα συρματόπλεγμα. Κοκαλωμένο, νεκρό. Προσπάθησε να ξεφύγει από το νερό που ανέβαινε, σκαρφάλωνε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, αλλά ήταν σκαντζόχοιρος και το νερό σκαρφάλωνε πιο γρήγορα· τον έφτασε και τον κάρφωσε εκεί, σαν ψάρι πιασμένο σε δίχτυ, στην ακινησία της στιγμής που ο θάνατος κι η φωτογραφική μηχανή μετατρέπουν σε αιωνιότητα. Και τώρα σας ακούω να λέτε, θα μας πεις για σκαντζόχοιρους όταν πνίγηκαν άνθρωποι και ζωές καταστράφηκαν; Οταν περιουσίες, καλλιέργειες, δρόμοι, σιδηροδρομικές γραμμές διαγράφηκαν, και μαζί τους κι ένα μέλλον όπως το ξέραμε, τι να λέμε για σκαντζόχοιρους;

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ