Η «ουκρανοποίηση» των Δυτικών Βαλκανίων

Με την εκπρόσωπο του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα να κατηγορεί την Ευρωπαϊκή Ενωση για πλήρη «ουκρανοποίηση» της ατζέντας όλων των σχημάτων πολυμερούς συνεργασίας, απόρροια της υπογραφής της «Διακήρυξης των Αθηνών», καθίσταται ηλίου φαεινότερον ότι το νέο πεδίο γεωπολιτικού ανταγωνισμού των Μεγάλων Δυνάμεων είναι τα Δυτικά Βαλκάνια. Οπως χαρακτηριστικά επισημαίνει η Μαρία Ζαχάροβα: «Μέσω της πολιτικής και οικονομικής πίεσης και του εκβιασμού, τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης προσπαθούν να επιβάλουν την επιθετική τους γραμμή κατά της Ρωσίας στις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, για να αναλάβουν την κοινή ευθύνη οι υποψήφιοι για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Προσπαθούν να τους αναγκάσουν να συμμετάσχουν ενεργά στη βοήθεια προς το νεοναζιστικό καθεστώς του Κιέβου, υποστηρίζοντας το τελεσίγραφο και τις απολύτως μη βιώσιμες απαιτήσεις του, σύμφωνα με την εντελώς παράλογη «φόρμουλα ειρήνης» του Βολοντίμιρ Ζελένσκι». Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο ρόλος των ΗΠΑ στα Βαλκάνια κατά τη μεταψυχροπολεμική περίοδο είναι ανάλογος με τον ρόλο που επιτελούσαν η Αυστρία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία τον 20ό αιώνα, «διατηρούν δηλαδή την ειρήνη ιδρύοντας προτεκτοράτα που παρεμβάλλονται ανάμεσα σε εμπόλεμες εθνότητες» (Henry Kissinger), η στρατηγική αδυναμία της Ρωσίας να παρεμποδίσει την επέκταση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια (η Αλβανία, η Κροατία, η Ρουμανία, η Σλοβενία, η Βουλγαρία, το Μαυροβούνιο και η Βόρεια Μακεδονία είναι μέλη του Βορειοατλαντικού Συμφώνου) ανάγει σε στρατηγική αναγκαιότητα την προάσπιση του μοναδικού της προγεφυρώματος στην περιοχή, τη Σερβία.