Σε μια συγκυρία όπου ολοένα και περισσότερο καλούμαστε να θέσουμε όρια σε αυτά που κάνουμε, από την αγορά προϊόντων και τη χρήση ενέργειας μέχρι την κατανάλωση φαγητού και αλκοόλ, στο όνομα κινδύνων είτε για την ατομική υγεία, είτε, πολύ περισσότερο για την επιβίωση του πλανήτη, ορισμένες συνήθειες μάλιστα όπως η κατανάλωση κόκκινου κρέατος συνδυάζουν την οικολογική διάσταση με τη διάσταση της ατομικής υγείας, είναι εύλογο έννοιες όπως η απόλαυση ή η ηδονή να τίθενται υπό μια ορισμένη κριτική επερώτηση και ένα «νεοασκητικό» ιδεώδες να προτείνεται ως αντίσταση στην επικείμενη καταστροφή. Και αντίστοιχα η επιμονή στην ηδονή, σε όλες τις μορφές της, να αντιμετωπίζεται ως δυνάμει συνένοχη στην συντελούμενη καταστροφή και τη διαρκή αδικία που σφραγίζει τον κόσμο μας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή