Ενα από τα πολλά γνωμικά του στρατηλάτη που κανείς δεν θυμάται το όνομα εκείνου που τον νίκησε όταν υπέστη την πιο ταπεινωτική του ήττα στο Βατερλώ λέει ότι το να ηττηθείς είναι συγχωρητέο, το να αιφνιδιαστείς ποτέ. Ο ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή δεν έχασε απλά την εκλογική μάχη. Φάνηκε να αιφνιδιάζεται από το εύρος της διαφοράς του με τη ΝΔ. Εδειξε, δηλαδή, όχι μόνο να μην έχει αντιληφθεί τα ερείσματα τα οποία ο πολιτικός του αντίπαλος έχει στην κοινωνία, αλλά και να αγνοεί πλήρως την απήχηση των δικών του θέσεων και προταγμάτων στους πολίτες.

Το πρώτο αριστερό κόμμα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας είχε τέσσερα χρόνια στα αντιπολιτευτικά έδρανα να αναλογιστεί τους λόγους για τους οποίους το εκλογικό σώμα το έστειλε εκεί το 2019. Δυστυχώς για εκείνο, όμως – όπως επιβεβαίωσε το αποτέλεσμα της κάλπης -, δεν έκανε ειλικρινή αυτοκριτική. Δεν κατανόησε τα αίτια της ήττας του στις προηγούμενες εκλογές και επανέλαβε στη φετινή πρώτη προεκλογική περίοδο πολλά από τα λάθη που του κόστισαν τότε.

Σήμερα, ενόψει της 25ης Ιουνίου, ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να μην υποπέσει ξανά στο ίδιο σφάλμα. Οφείλει να μελετήσει και κυρίως να καταλάβει τις αιτίες της συντριβής του. Αν η αναζήτησή τους γίνει επιφανειακά, για το θεαθήναι, κινδυνεύει να συνεχίσει στον κατηφορικό δρόμο που έχει πάρει. Αυτή η διαδικασία έχει πλέον υπαρξιακή κρισιμότητα για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο χρόνος μπορεί και να μετρά αντίστροφα.