Μία από τις πτυχές της τέχνης των κινηματογραφιστών είναι η ικανότητά τους να δημιουργούν τα πορτρέτα της πόλης. Ειδικά για την Αθήνα, ο ελληνικός κινηματογράφος εξακολουθεί να αντλεί από τα κύτταρα της μνήμης, αλλά και από το βλέμμα των ανθρώπων που ζουν εντός – ή και εκτός – της ιστορίες μίας πραγματικότητας που δεν κρύβονται κάτω από εξωραϊσμένες λαμπερές αφηγήσεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή