O Εμανουέλ Μακρόν δεν είχε καλά καλά ξεκινήσει χθες την ομιλία του για την οικονομική και βιομηχανική κυριαρχία της ΕΕ στο ολλανδικό think tank Nexus Instituut, στη Χάγη, όταν αναγκάστηκε να διακόψει, για μερικά λεπτά, λόγω των τριών νεαρών διαδηλωτών που τον εγκαλούσαν, από τα θεωρεία, για την αμφιλεγόμενη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση που επέβαλε η κυβέρνησή του στη Γαλλία και την «κλιματική αδράνειά» της. «Πρόεδρος της βίας και της υποκρισίας» έγραφε, στα αγγλικά, ένα από τα πανό που πρόλαβαν να ξεδιπλώσουν οι διαδηλωτές πριν τους απομακρύνουν. Τα τελευταία 24ωρα, ωστόσο, ο γάλλος πρόεδρος δέχεται πυρά για ένα ακόμα θέμα: τη συνέντευξη που παραχώρησε το Σάββατο, επιστρέφοντας από την Κίνα, στη γαλλική εφημερίδα «Les Echos» και τον ιστότοπο του Politico, και δη τη θέση που πήρε ότι η Ευρώπη δεν πρέπει να παρασυρθεί σε μια αμερικανική σύγκρουση με την Κίνα για την Ταϊβάν.
Η στρατηγική αυτονομία
Γνωστός υπέρμαχος, από την αρχή της πρώτης του θητείας, μιας ευρωπαϊκής «στρατηγικής αυτονομίας», ο Μακρόν αναρωτήθηκε αν «είναι προς το συμφέρον μας μια επιτάχυνση στο θέμα της Ταϊβάν». «Οχι» απάντησε ο ίδιος. «Το χειρότερο πράγμα θα ήταν να σκεφτούμε πως εμείς, οι Ευρωπαίοι, πρέπει να μπούμε σε μια λογική ακολούθου σε αυτό το ζήτημα και να προσαρμοστούμε στον αμερικανικό ρυθμό και σε μια κινεζική υπερβολική αντίδραση» πρόσθεσε αρνούμενος να μπει «στη λογική των μπλοκ» και καλώντας την Ευρώπη να αποτελέσει «έναν τρίτο πόλο».
Η συγκυρία όμως, με την Κίνα να ξεκινά ευρείας κλίμακας στρατιωτικά γυμνάσια γύρω από την Ταϊβάν (ολοκληρώθηκαν θεωρητικά προχθές, πλην όμως το κινεζικό πολεμικό ναυτικό συνέχιζε χθες την «εκπαίδευση μάχης» γύρω από τη νήσο…), δεν ήταν η καλύτερη. Και η φρασεολογία που χρησιμοποίησε, έκανε πολλούς να θεωρήσουν ότι κρατά ίσες αποστάσεις ανάμεσα σε μια χώρα σύμμαχο, που επενδύει μαζικά στην ασφάλεια της Ευρώπης, ιδίως μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, και έναν «συστημικό αντίπαλο» της ΕΕ. Προκλήθηκε λοιπόν σάλος, ιδίως μεταξύ των Ρεπουμπλικανών στις ΗΠΑ, που χαρακτήρισαν τα σχόλια του Μακρόν «ντροπιαστικά», «απαράδεκτα» και «γεωπολιτικά αφελή», αναγκάζοντας τον Λευκό Οίκο να επαναβεβαιώσει την «εξαιρετική συνεργασία και τον συντονισμό» με τη «σύμμαχο και φίλη» Γαλλία. Αρκετοί ήταν όμως και οι ευρωπαίοι πολιτικοί, όπως ο πρόεδρος του ΕΛΚ, Μάνφρεντ Βέμπερ, ή ο γερμανός χριστιανοδημοκράτης βουλευτής Νόρμπερτ Ρέτγκεν, που εξεγέρθηκαν. Το Ελιζέ απέδωσε τον σάλο σε «υπερερμηνείες» και διαβεβαίωσε πως η θέση της Γαλλίας έναντι της Ταϊβάν δεν έχει αλλάξει. Οπως σχολίασε ωστόσο η «Le Monde», θυμίζοντας τις παλαιότερες δηλώσεις του Μακρόν περί «εγκεφαλικά νεκρού» ΝΑΤΟ ή τις απόπειρές του για στρατηγικό διάλογο με τη Ρωσία, μόνο μία φορά μπορεί να επικαλεστεί κανείς «παρεξήγηση».
Οι πέντε πυλώνες
Στην ομιλία του χθες στη Χάγη, στο πλαίσιο της διήμερης επίσημης επίσκεψης που πραγματοποιεί στην Ολλανδία, ο γάλλος πρόεδρος παρουσίασε τους «πέντε πυλώνες της [ευρωπαϊκής] ανταγωνιστικότητας: η ενιαία αγορά, η βιομηχανική πολιτική, η προστασία, η αμοιβαιότητα και η συνεργασία». «Πρέπει να προσπαθήσουμε να είμαστε εκείνοι που λαμβάνουν αποφάσεις, όχι εκείνοι που υφίστανται τους κανόνες» δήλωσε υπερασπιζόμενος την αρχή μιας πράσινης βιομηχανικής πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο και διαβεβαιώνοντας πως «έχουμε δικαίωμα στον προστατευτισμό» σε ό,τι αφορά «την κυβερνοασφάλεια, τις υποδομές, οπουδήποτε υπάρχουν ευαλωτότητες και όπου κινδυνεύει η ευρωπαϊκή ασφάλεια».
