Μέχρι σήμερα κατηγορούσαμε τις τράπεζες για τα μηδενικά επιτόκια καταθέσεων και τα υψηλά επιτόκια στις χορηγήσεις. Η υψηλή ρευστότητα από τις καταθέσεις και η μικρή ζήτηση για δάνεια περιόρισαν τον κίνδυνο για τις τράπεζες και, σε συνδυασμό με την αύξηση των επιτοκίων από την ΕΚΤ, τα επιτοκιακά έσοδα ενισχύθηκαν σημαντικά. Μαζί με τις καθαρά τραπεζικές εργασίες, τα έκτακτα έσοδα από πωλήσεις δραστηριοτήτων και από άλλες συναλλαγές πραγματοποίησαν κέρδη ύστερα από χρόνια, με αποτέλεσμα να περιορίσουν και την αναβαλλόμενη φορολογία. Ολη αυτή η ρευστότητα, λοιπόν, και το υψηλό επιτοκιακό περιθώριο, είναι σήμερα μία από τις πιο ισχυρές άμυνες των ελληνικών τραπεζών στην κρίση. Η δεύτερη είναι τα κεφάλαια, ύστερα από τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις, βέβαια, αλλά και από αυξήσεις κεφαλαίων και εκδόσεις τίτλων χαμηλού κινδύνου. Βοήθησαν και οι στρατηγικές αντιστάθμισης κινδύνου ενόψει ανόδου επιτοκίων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή