Η παρέμβαση της κυβέρνησης με το «καλάθι του νοικοκυριού» είναι σημαντική για την αγοραστική δύναμη των χαμηλών εισοδημάτων, τουλάχιστον για τα βασικά προϊόντα και, ειδικά τη στιγμή που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια εξωγενή -κατά βάση – πληθωριστική επίθεση. Ωστόσο, δεν φαίνεται ότι το «καλάθι του νοικοκυριού» αποτελεί τη λύση στο πρόβλημα της ακρίβειας. Εξάλλου, η ιστορία έχει δείξει ότι τέτοιου είδους παρεμβάσεις, όπως διαφόρου τύπου «συμφωνίες κυρίων»δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Ενδεικτικά αναφέρεται η περίοδος σύγκλισης, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ενόψει ένταξης της Ελλάδος στο ευρώ.  Οι λύσεις θα πρέπει να αναζητηθούν σε χρόνιες αιτίες που οδηγούν, για παράδειγμα, κάποια εισαγόμενα προϊόντα να είναι φθηνότερα από κάποια εγχώρια. Αυτή είναι η πρακτική όψη του ελλείμματος του ισοζυγίου που παραμένει σήμερα στο ίδιο επίπεδο (ως ποσοστό του ΑΕΠ) με εκείνο του 2009, δηλαδή πριν από τα μνημόνια. Εδώ, τα όποια «καλάθια» μπορούν να παίζουν τον ρόλο μόνο της ασπιρίνης σε μια έξαρση ενός πόνου. Δεν είναι η θεραπεία του προβλήματος, αλλά μόνο μια παροδική ανακούφιση από το σύμπτωμα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή