Η Χαρίκλεια Φωτιάδη παντρεύτηκε τον Πέτρο Καβάφη και έκανε εννέα παιδιά, οκτώ αγόρια κι ένα κορίτσι, το οποίο, μαζί με ένα ακόμα από τα αγόρια της, πέθανε σε βρεφική ηλικία. Γεννήθηκε το 1834 στην Κωνσταντινούπολη και σε ηλικία 14 χρόνων έκανε τον γάμο της κι άρχισε να φτιάχνει την οικογένειά της. Η ζωή της είναι γεμάτη ταξίδια από και προς την Αγγλία (Λονδίνο, Λίβερπουλ) και την Αλεξάνδρεια, όπου πέθανε το 1899. Ο Κωνσταντίνος Καβάφης ήταν ο μικρότερος γιος της, στον οποίο λέγεται ότι είχε αδυναμία.

Μια μάνα ήταν η Χαρίκλεια Καβάφη, μια μάνα όπως τόσες και τόσες, αλλά και η μάνα του Κ. Π. Καβάφη. Κι αυτό στάθηκε το έναυσμα για τον Κοραή Δαμάτη να γράψει έναν μονόλογο για εκείνη που γέννησε αυτόν τον ξεχωριστό και σημαντικό ποιητή. Βασισμένο στα λίγα ιστορικά στοιχεία που υπάρχουν για εκείνη, μαζί και κάποιες επιστολές προς τον σύζυγό της, το κείμενο εμπλουτίστηκε από το βιβλίο των συνταγών της.

Στη σκηνή του θεάτρου Vault η Ασπασία Κράλλη «ντύνεται» αυτή την αρχοντική γυναίκα με την προσωπικότητα, τις αναζητήσεις και τους προβληματισμούς της. Και μέσα από τη διαδρομή της ζωντανεύει μια εποχή που συνδυάζει τα ιστορικά γεγονότα με την οικογενειακή πορεία της ίδιας, χωρίς να αφήνει απ’ έξω την έγνοια της για αυτόν που έμελλε να αφήσει το όνομά τους στην Ιστορία. Και όταν έρχεται η ώρα να δώσει τις συνταγές της στο κοινό, η Ασπασία Κράλλη το κάνει με τόση αμεσότητα και αλήθεια, που θέλεις πράγματι να κρατήσεις σημειώσεις για να γυρίσεις σπίτι, να μαγειρέψεις και να δεις αν θα πετύχει το φαΐ…

Ηθοποιός με ιδιαίτερες ποιότητες, γίνεται μέρος της ατμόσφαιρας που χαρακτηρίζει τόσο το κείμενο όσο και τον σκηνικό του χώρο, συστήνοντάς μας αυτή τη γυναίκα. Η παράσταση εντάσσεται στο τρίπτυχο «Ο γιος μου», όπου περιλαμβάνονται οι μονόλογοι της μάνας του Ταχτσή (από τη Ράνια Σχίζα) και της μάνας του Καραϊσκάκη (από τη Σοφία Καψούρου).