Το πλοίο του Πούτιν βυθίζεται γοργά

Ο Βλαντίμιρ Πούτιν μοιάζει περισσότερο από ποτέ με τον καπετάνιο του «Τιτανικού»: κατευθύνεται ολοταχώς προς την καταστροφή, παραπλανημένος από ανακριβείς εικασίες για το αβύθιστο του πλοίου του και τυφλός στους σκοτεινούς κινδύνους που διαφαίνονται. Δεν υπάρχει περίπτωση να αποφευχθεί η καταστροφή.  Στην Ουκρανία, αυτό δεν ίσχυε απαραίτητα μέχρι τώρα. Η ομιλία του Πούτιν την περασμένη εβδομάδα, όταν ανακοίνωσε τη μερική επιστράτευση απειλώντας με πυρηνικό πόλεμο, θα μπορούσε εύκολα να είχε ακολουθήσει διαφορετική κατεύθυνση. Αντί για κλιμάκωση, θα μπορούσε να διεκδικήσει τη νίκη, να κηρύξει κατάπαυση του πυρός. Μια προσφορά για διαπραγματεύσεις θα είχε παραπλανήσει το Κίεβο, εμποδίζοντας την προέλασή του, παγώνοντας τη σύγκρουση και διχάζοντας τους εχθρούς της Μόσχας. Θα μπορούσε να είχε κερδίσει χρόνο για να ανασυνταχθεί. Θα μπορούσε ακόμη και να σταματήσει τον πόλεμο.  Αλλά δεν έκανε τίποτα από όλα αυτά. Πάντα αγανακτισμένος και εκδικητικός, ο Πούτιν δεν έχει το απαραίτητο θάρρος και τη φαντασία. Εκανε λάθος, και πάλι. Και έτσι ξεπέρασε ένα κομβικό σημείο. Τώρα είναι το καθεστώς της Ρωσίας, όχι η Ουκρανία, που αντιμετωπίζει ναυάγιο. Ο βαθμός στον οποίο ο Πούτιν κάνει πάλι λάθος για την Ουκρανία είναι εκπληκτικός. Η καθαρή κλίμακα της στρατηγικής αποτυχίας είναι πραγματικά επική. Η Ουκρανία, μια εύθραυστη Δημοκρατία που βασανίζεται από πολιτικές διαμάχες και ενδημική διαφθορά, έχει ενωθεί ως έθνος σε πείσμα του επιτιθέμενου.