Στη διπλωματία δεν υπάρχουν φίλοι και εχθροί. Για την ακρίβεια, υπάρχουν, αλλά οι σχέσεις των κρατών δομούνται μακροχρόνια αλλά και αλλάζουν όπως αλλάζουν τα υλικά συμφέροντα. Ετσι θα πρέπει να διαβάζεται και η πλήρης διπλωματική αποκατάσταση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ, αλλά και έτσι θα πρέπει να διαβάζεται η ηχηρή (υπέρ μας) παρέμβαση του αμερικανού γερουσιαστή Μενέντεζ που εναντιώνεται στα διπλά παιχνίδια της Αγκυρας με τους Ρώσους και με τη χώρα του. Το γεγονός πως από εποχής Γιώργου Παπανδρέου, επί Αντώνη Σαμαρά περισσότερο και επί Αλέξη Τσίπρα επίσης η Ελλάδα έφτιαξε μια συμμαχία με στρατηγικό βάθος με το Ισραήλ δεν σημαίνει πως και το Ισραήλ δεν έχει τη δική του πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική. Δεν σημαίνει επίσης πως η χώρα μας δεν πρέπει να κρατά διαύλους και σχέσεις προς όλες τις κατευθύνσεις. Τίποτε εξάλλου στατικό στην πολιτική. Αυτά για όσους ερμηνεύουν τη διπλωματία με όρους Αρλεκιν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή