Τι πρέπει να γίνει και τι όχι για τον πληθωρισμό

Από τη δεκαετία του 1970, οι κρίσεις των τιμών του πετρελαίου εκτόξευσαν τον πληθωρισμό και δέσμευσαν την οικονομική ανάπτυξη, η σταθερότητα των τιμών διατηρήθηκε ακόμη και όταν η ανάπτυξη ήταν ισχυρή. Πολλοί πολιτικοί και οικονομολόγοι υποκλίνονταν, ισχυριζόμενοι περήφανα ότι βρήκαν τη μαγική φόρμουλα. Το σχετικό ερώτημα, τώρα που ο πληθωρισμός είναι εδώ, είναι τι να κάνουμε για αυτό. Τα επιτόκια που αυξάνονται θα περιορίσουν πράγματι την ανάπτυξη των τιμών, αλλά θα το κάνουν σκοτώνοντας την οικονομία. Ναι, ορισμένοι υποστηρικτές των υψηλότερων επιτοκίων ισχυρίζονται ότι η επιθετική καταπολέμηση του πληθωρισμού θα βοηθήσει τους φτωχούς. Αλλά τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο για τους εργαζόμενους από το να μην έχουν εισόδημα και να έχουν μειωμένη διαπραγματευτική δύναμη, κάτι που θα συμβεί αν η κεντρική τράπεζα δημιουργήσει ύφεση. Και αυτό ισχύει ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, οι οποίες έχουν το πιο αδύναμο σύστημα κοινωνικής προστασίας μεταξύ των προηγμένων οικονομιών. Σίγουρα, κάποια ομαλοποίηση των επιτοκίων θα ήταν καλή. Αλλά υπάρχουν σημαντικοί κίνδυνοι στην ώθηση των επιτοκίων πολύ ψηλά, πολύ γρήγορα. Οι περιορισμοί από την πλευρά της προσφοράς απαιτούν λύσεις, πολλές από τις οποίες δεν έχουν λάβει ακόμη τη δέουσα προσοχή.