Αρης Σερβετάλης

Δέντρα καταπράσινα γεμάτα καρπούς. Πλατάνια. Καρυδιές. Αμυγδαλιές. Πεύκα ψηλά όλο ζωντάνια. Κατεβαίνω το μονοπάτι, αρχίζει ένα δάσος από καλαμιές. Το νερό του ποταμού μουγκρίζει με ορμή. Μπροστά μου πετάνε δύο γεράκια. Ενας κόνδορας πιο μακριά κοιτάζει τον μεγάλο βράχο. Το ψηλό κυπαρίσσι βουίζει από κελαηδίσματα πουλιών. Μία δεντρογαλιά ακουμπισμένη πάνω στην πέτρα απολαμβάνει τον ήλιο. Ενα άλογο τρίβεται πεσμένο στο χώμα και χλιμιντρίζει χαρούμενο. Βατράχια κράζουν κατά διαστήματα και πηδάνε από την πέτρα στο νερό και από το νερό στην πέτρα. Τα κορατσίνια με μικρά κλαδιά στο ράμφος τους πετάνε προς τις μικρές σπηλιές του απόκρημνου βράχου. Γύρω-γύρω μικροί ανάγλυφοι λοφίσκοι. Ουρανός γαλάζιος. Χώμα νωπό από την πρωινή υγρασία. Χαμηλή βλάστηση και βοτάνια λαμπυρίζουν από τις άθικτες σταγόνες νερού που αναπαύονται πάνω στα μικρά τους φύλλα. Ενας γλυκός αέρας ακουμπά την κτήση και την αναγεννά. Μέλισσες σε κάθε λουλούδι. Λιβελούλες σε κάθε πέτρα. Ενας μεγαλόσωμος σκύλος κάτω από τον ίσκιο της βελανιδιάς ξαπλωμένος κοιτάζει τα μυρμήγκια που κουβαλάνε στη σειρά μικρά φιλαράκια. Η γάτα δίπλα του πάνω σε έναν πεσμένο βράχο γλύφει το τεντωμένο πόδι της. Μία κατσίκα τεντωμένη ψηλά τρώει καρπούς από πουρνάρια. Στο καταπράσινο ξέφωτο τα πρόβατα βόσκουν, ανά ομάδες. Οι χήνες κολυμπάνε στη μεγάλη γούρνα που δημιουργεί μία εκβολή του ποταμού, λίγο πιο κάτω. Οι πέστροφες κυνηγιούνται ανέμελες κάτω από τα πόδια τους. Οι χελώνες μασάνε τον Υάκινθο αφήνοντας στα φύλλα του το αποτύπωμα της πείνας τους.