Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
«Τα δικαιώματα των γυναικών είναι θεμελιώδη δικαιώματα. O σεβασμός της αναπαραγωγικής αυτονομίας και λήψης αποφάσεων των γυναικών, είναι ζωτικής σημασίας για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Στ΄ αλήθεια ή στα ψέματα;
«Οι γυναίκες ήταν ανύπαρκτα πρόσωπα, στη νομοθεσία των ΗΠΑ, για πολύ περισσότερο από ό,τι είναι υπαρκτά», αναφέρει η συγγραφέας Μάργκαρετ Ατγουντ με αφορμή την αναπάντεχη επικαιροποίηση του μυθιστορήματός της «Η ιστορία της θεραπαινίδας», ένα μυθιστόρημα που σταμάτησε να το γράφει αρκετές φορές καθώς, όπως αναφέρει, το θεώρησε πολύ τραβηγμένο.
Κι εμείς με τη σειρά μας παίρνουμε την ελευθερία να αναρωτηθούμε: Μήπως η γραφή γνωρίζει κάτι περισσότερο από εμάς; Μήπως ο συγγραφέας ευφάνταστων μυθιστορημάτων είναι ένας ιστορικός του μέλλοντος;
Πίσω ολοταχώς; Επιστροφή στον Μεσαίωνα; Αφορμή, η αναζωπύρωση του θέματος περί ελευθερίας των αμβλώσεων. H πανουργία της ιστορίας αρέσκεται σε μια καμουφλαρισμένη εμμονή στο ίδιο; Οσο πιο πολύ αλλάζει τόσο ίδιο μένει;
Μοιάζει με φάρσα, όμως δεν είναι.
Μήπως είναι η κατάλληλη στιγμή τώρα να δεχτούμε μαζί με τον Οντεν ότι «ο κόσμος μας χειροτερεύει γοργά. Δεν υπάρχει τίποτα που να μην είναι τόσο φρικτό ή ανόητο ώστε να μην είναι δυνατόν να συμβεί». Να συμβεί ή να επαναληφθεί, θα πρόσθετα εδώ, χάριν της ιστορίας μας.
Ποιον, τι φοβίζουν σήμερα οι γυναίκες μέσα από τη διεκδίκηση ελευθεριών τους;
Γυναίκες λιθοβολούνται, ακρωτηριάζονται και θανατώνονται στα αυταρχικά αντιδημοκρατικά καθεστώτα του κόσμου τούτου. Εκατομμύρια γυναίκες κάθε χρόνο, μεταφέρονται, πωλούνται και αγοράζονται, προωθούνται στην παγκόσμια βιομηχανία του σεξ, που υπολογίζεται ότι αποφέρει παγκοσμίως τρισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο στους εκμεταλλευτές της.
Στις ελεύθερες κοινωνίες οι γυναικοκτονίες συνεχίζουν να παράγουν τη δική τους ανατριχίλα. Αρσενικοί ιδιοκτήτες γυναικείων ψυχών και σωμάτων συνεχίζουν να κακοποιούν, να θανατώνουν και να βρίσκουν φανερούς και λιγότερο φανερούς υποστηρικτές. Οι γυναικοκτονίες οργιάζουν και χτυπάνε κόκκινο.
Κι αν όλα αυτά είναι μια επανάληψη του ίδιου; Η διαδικασία της επανάληψης ενός οικείου τραυματικού παρελθόντος δεν συναντιέται μόνο στην ψυχική ζωή. Η πράξη και το αποτέλεσμα του «επαναλαμβάνειν» μοιάζει να προσδιορίζει και την «εξέλιξη» της κοινωνικής πραγματικότητας.
Iδού μια διαδεδομένη σε πρωτόγονες φυλές πρακτική: «Οταν έφτανε η στιγμή της γέννας η γυναίκα έμενε κάπου κρυμμένη, ενώ ο άντρας ξάπλωνε σε κοινή θέα. Προσποιείτο ότι πονούσε και όλοι αυτόν φρόντιζαν και περιέθαλπαν. Οταν γεννιόταν το παιδί ο άντρας ήταν εκείνος που εισέπραττε όλα τα συγχαρητήρια. Η γυναίκα αμέσως μετά τη γέννα επέστρεφε στη δουλειά της, αναλαμβάνοντας το μεγάλωμα των παιδιών, ενώ ο άντρας έμενε ακόμα μερικές μέρες στο κρεβάτι μέχρι να συνέλθει τελείως».
Η ειρωνεία, μαζί με την επιστροφή του ίδιου, είναι οι δυο μητέρες της ιστορίας.
Η Φωτεινή Τσαλίκογλου είναι καθηγήτρια Ψυχολογίας, συγγραφέας
