Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Οταν άρχισα να επισκέπτομαι για πρώτη φορά τη Βαρκελώνη στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ήταν μια εκθαμβωτική μητρόπολη - αισιόδοξη, ζωηρή, προοδευτική και γεμάτη νέους από όλη την Ευρώπη. Ισορροπούσε την καταλανική υπερηφάνειά της με ένα άνοιγμα προς τον κόσμο.
Δυστυχώς, στα χρόνια που πέρασαν, η Βαρκελώνη έχει γίνει θύμα της δικής της επιτυχίας. Ομως η πανδημία Covid-19 μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους για το μέλλον της.
Η πανδημία μετέτρεψε τα δεινά της Βαρκελώνης σε κρίση. Το 2020, η ορδή των τουριστών εξαφανίστηκε ξαφνικά, αφήνοντας τους δρόμους άδειους και εκατοντάδες καταστήματα στα πρόθυρα του κλεισίματος.
Ισως είναι καιρός να εξετάσουμε ένα εναλλακτικό μοντέλο ταξιδιών που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την επανεφεύρεση της Βαρκελώνης και άλλων πόλεων σε όλο τον κόσμο. Οι τουρίστες θα παρέμεναν για εβδομάδες ή μήνες σε ένα ενιαίο μέρος αντί να πηγαίνουν συνεχώς από τη μια πόλη στην άλλη, δίνοντάς τους χρόνο να ανακαλύψουν ξανά το νόημα εννοιών όπως η ένταξη και η συμβολή των πολιτών. Η άνοδος της απομακρυσμένης εργασίας θα μπορούσε να κάνει τέτοια χρονοδιαγράμματα προσβάσιμα σε πολύ περισσότερους ανθρώπους.
Η τηλεδιάσκεψη επιτρέπει ήδη στους «ψηφιακούς νομάδες» να εγκατασταθούν σε μέρη μακριά από το σπίτι τους χωρίς να διακόπτουν την επαγγελματική τους ζωή. Και η κατά τα άλλα αμφισβητήσιμη ευελιξία της λεγόμενης «οικονομίας συναυλιών» θα μπορούσε να δημιουργήσει τοπικές ευκαιρίες απασχόλησης που προσαρμόζονται γρήγορα στις μεταβαλλόμενες αστικές προκλήσεις. Πόλεις όπως η Βαρκελώνη θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν τη δύναμη των διαδικτυακών πλατφορμών για να προσελκύσουν τουρίστες με ρυθμό. Οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να ενθαρρύνουν ξενοδοχεία, αεροπορικές εταιρείες, ακόμη και εστιατόρια να προσφέρουν μεγαλύτερες εκπτώσεις για διαμονές μεγαλύτερης διάρκειας.
Ομοίως, οι πόλεις θα μπορούσαν να επωφεληθούν από τον αντίκτυπο της πανδημίας στις υποδομές της τριτοβάθμιας και επαγγελματικής εκπαίδευσης. Εάν η Βαρκελώνη πρόσφερε στους φοιτητές που παρακολουθούν διαδικτυακά μαθήματα καταλύματα χαμηλού κόστους, θα μπορούσαν να τελειώσουν το σχολείο και στη συνέχεια να εργαστούν στην πόλη ως νοσοκόμες, εγκαταστάτες ηλιακών συλλεκτών ή ακόμα και επιχειρηματίες τεχνολογίας.
Υπάρχουν πολλά, περίπλοκα ζητήματα που θα πρέπει να επιλυθούν για να πραγματοποιηθούν αυτές οι ιδέες. Και η εκτέλεσή τους θα απαιτούσε θάρρος και θράσος. Αλλά λίγα μέρη έχουν αυτές τις ιδιότητες στην αφθονία της Βαρκελώνης. Η καταλανική δημιουργικότητα και επινοητικότητα θα μπορούσαν να συμβάλουν στην επίλυση του μεγάλου αστικού γρίφου - πώς να ασχοληθεί κανείς με τον παγκόσμιο τουρισμό χωρίς να υποκύψει σε αυτόν - που η ίδια η Βαρκελώνη βοήθησε να εισαχθεί στον σύγχρονο κόσμο.
Ο Κάρλο Ράτι είναι διευθυντής στο Senseable City Lab στο MIT και συνιδρυτής στο γραφείο σχεδιασμού και καινοτομίας Carlo Ratti Associati
