H ελευθερία της έκφρασης είναι μια σύνθετη έννοια. Ενα κλασικό αντιπαράδειγμα είναι το να φωνάξει κανείς χωρίς λόγο «Φωτιά!» σε έναν κινηματογράφο γεμάτο με κόσμο. Στο όνομα της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, επίσης, έκαψε πρόσφατα το Κοράνι σε μια μουσουλμανική περιοχή της Σουηδίας ο αρχηγός ενός ακροδεξιού κόμματος, προκαλώντας ταραχές και συγκρούσεις.

Η εξαγγελία λοιπόν του Ελον Μασκ ότι θα επαναφέρει την ελευθερία του λόγου στο νέο του απόκτημα, το Τwitter, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με επιφύλαξη. Το πρόβλημα με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι η απουσία ελευθεριών, αλλά η εκμετάλλευση αυτών των ελευθεριών από τους φανατικούς και τους μισαλλόδοξους για τη διάδοση της ρητορικής του μίσους. Γι’ αυτόν τον λόγο άλλωστε το Twitter μπλοκάρισε τον λογαριασμό του Ντόναλντ Τραμπ μετά τα περσινά έκτροπα στο Καπιτώλιο. Για τον ίδιο λόγο η Ευρωπαϊκή Ενωση ψήφισε πρόσφατα νόμο που αναγκάζει εταιρείες όπως η Google και το Facebook να ασκούν μεγαλύτερο έλεγχο στο περιεχόμενο που φιλοξενούν.

Τα σόσιαλ μίντια δεν είναι εξ ορισμού ούτε καλά ούτε κακά. Χωρίς αυτά, μπορεί να μην είχε εκλεγεί πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ο Μπάρακ Ομπάμα. Χωρίς αυτά, επίσης, θα ήταν πιο δύσκολη η διακίνηση θεωριών συνωμοσίας και ο ψηφιακός πόλεμος της Ρωσίας κατά της Δύσης. Ολα λοιπόν είναι θέμα χρήσης. Η εξαγγελία του Μασκ ότι θα αλλάξει τους περίφημους αλγορίθμους ώστε να μην αναπαράγονται ανεξέλεγκτα τα τοξικά tweets στο όνομα του κέρδους είναι ευπρόσδεκτη. Η συγκέντρωση όμως τόσο μεγάλης εξουσίας σε έναν αμφιλεγόμενο κροίσο, που επιπλέον έχει τεράστια επιχειρηματικά συμφέροντα σε ένα ανελεύθερο καθεστώς όπως η Κίνα, δεν αποτελεί καλό οιωνό.

Ο διάλογος είναι σήμερα πιο αναγκαίος από ποτέ. Αλλά αυτός ο διάλογος πρέπει να γίνεται με κανόνες. Γιατί οι λέξεις μπορεί να είναι ευεργετικές, μπορεί όμως να είναι κι επικίνδυνες. Αγοράζοντας το Twitter, ο Ελον Μασκ δεν κάνει απλώς μια ακόμη επένδυση. Αναλαμβάνει και μια τεράστια ευθύνη για το μέλλον της δημοκρατίας.