Είναι μια από τις πικρές κληρονομιές της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ο νόμος Παρασκευόπουλου, ανεξάρτητα αν έχει τροποποιηθεί από την παρούσα κυβερνητική πλειοψηφία, φαίνεται πως είναι εδώ με όλες τις αναδρομικά αρνητικές του επιπτώσεις.

Αιτία να αναφέρουμε τα παραπάνω είναι η στυγερή δολοφονία του Σκαφτούρου στο σπίτι του και το αιματηρό ξεκαθάρισμα λογαριασμού που έλαβε χώρα μέρα μεσημέρι προ ημερών. Το θύμα ήταν έξω, αξιοποιώντας τον νόμο Παρασκευόπουλου και όλες τις τροποποιήσεις του νέου Ποινικού Κώδικα που δεν έχουν δρομολογηθεί.

Αυτό, την ίδια ώρα που υπάρχει φάκελος για τη βαριά εγκληματικότητα στη χώρα μας και που επείγει η διερεύνησή του με τη συνεργασία της εισαγγελικής Αρχής. Κι όμως, αντίθετα, η προγενέστερη νομική κατάσταση ισχύει και διαμορφώνει το περιβάλλον ατιμωρησίας ή και πλημμελών ποινών για βαριές υποθέσεις.

Ενα περιβάλλον που οδηγεί ποινικούς με βαρύ φάκελο ή άτομα που κατηγορούνται ή έχουν καταδικαστεί για βαριά εγκλήματα να είναι έξω και αυτό να αλληλοτροφοδοτεί αλυσίδα εγκλημάτων, αυτοδικίας ή και ειδεχθών εκτελέσεων μέρα μεσημέρι. Μια παθογένεια που πέραν της επισφάλειας στην οποία θέτει την κοινωνία, δυναμιτίζει το κύρος της Δικαιοσύνης και πλήττει τους θεσμούς ή τη σχέση των πολιτών με αυτούς.

Η υπόθεση Σκαφτούρου αλλά και όσων βαρύνονται με αδικήματα οργανωμένου εγκλήματος θα πρέπει να είναι επιταχυντής να ξαναδούμε πώς θα ανασχεθεί η ισχύς του προαναφερόμενου νόμου και πώς θα αποκατασταθεί η σχέση ποινής – σωφρονισμού – τιμωρίας χωρίς ίχνος επιείκειας.