Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Στα 24 χρόνια της πολιτικής μου στράτευσης στην Αριστερά, δεν μπορώ να θυμηθώ κομματικό συνέδριο σε τόσο κρίσιμη εγχώρια και διεθνή συγκυρία. Μια κρίση οικονομική, γεωπολιτική, ενεργειακή αγκαλιάζει όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο και απειλεί να γονατίσει τη χώρα μας μετά από μια δεκαετή κρίση μνημονίων, την πανδημία και την ολέθρια διαχείριση Μητσοτάκη. Η κρίση Μητσοτάκη ήταν εδώ πριν από την κρίση της Ουκρανίας. Ηταν εδώ υπονομεύοντας όλες τις κοινωνικές άμυνες σε μελλοντικές κρίσεις, προετοιμάζοντας τη χειρότερη δυνατή αποτύπωση της κρίσης που τελικά ήρθε. Με την πρόωρη απολιγνιτοποίηση προς όφελος των «αεριούχων» φίλων του κ. Μητσοτάκη, με την τραγική διαχείριση της πανδημίας με επιδόσεις χωρών της φτωχής Ανατολικής Ευρώπης, με την κατασπατάληση πόρων για τους κομματάρχες-επιχειρηματίες της ΝΔ, με την εξουθένωση μισθωτών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, με το ξήλωμα της πολυεπίπεδης και ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Τώρα, εκατομμύρια νοικοκυριά και εκατοντάδες χιλιάδες μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις καταδικάζονται σε έναν αγώνα για την επιβίωσή τους, άνισο και στημένο σε βάρος τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία είναι κυβερνητικό υποκείμενο της Αριστεράς, με συμπυκνωμένη πλέον εμπειρία σε συνθήκες ακραία πολεμικές και θετικές επιδόσεις που μόνο μια ιδεοληπτική άρνηση της πραγματικότητας μπορεί να αμφισβητήσει, ιδίως σήμερα. Στην Ευρώπη είναι το μόνο τέτοιο υποκείμενο, στη Λατινική Αμερική όμως, όπου ξεκίνησε πριν από δύο δεκαετίες η αντίδραση στη συντριπτική κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού που ενέπνευσε και το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζουν πώς και με ποιους συγκροτείται μια δύναμη αμφισβήτησης και διεκδίκησης της εξουσίας σε περιβάλλον ηγεμονίας των δυνάμεων της αντίδρασης και δυστοπικού ελέγχου της ενημέρωσης και των κρατικών και δικαστικών μηχανισμών. Δεν μπορούμε να αναρωτιόμαστε ακόμα αν ένα αριστερό κόμμα εξουσίας πρέπει να είναι λιγότερο ή περισσότερο ανοιχτό στον κόσμο των δημοκρατικών και προοδευτικών πολιτών που θέλουν να συστρατευθούν στον αγώνα απέναντι σε ένα τόσο ισχυρό και καταπιεστικό μπλοκ δυνάμεων πολιτικής, οικονομικής και μιντιακής εξουσίας.
Δεν μπορούμε να εμφανιζόμαστε φοβικοί απέναντι στην υιοθέτηση των ψηφιακών λειτουργιών και στην άμεση συμμετοχή των μελών σε κάθε έκφανση της κομματικής μας ζωής, όπως εξάλλου με επιτυχία έχουν κάνει εδώ και χρόνια οι Ποδέμος. Οι προτάσεις του Αλέξη Τσίπρα συνιστούν ένα θετικό σοκ για το κομματικό σώμα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Η δομή του κόμματος, ο τρόπος καθημερινής λειτουργίας του, οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων, έχουν φτάσει προ πολλού στα όριά τους, τελματώνοντας την εσωτερική ζωή και λειτουργία του κόμματός μας. Αντιλήψεις που απηχούν ελιτισμό δεν έχουν θέση σε μια συζήτηση για τη διεύρυνση ενός κόμματος της κυβερνώσας Αριστεράς του 21ου αιώνα, για να μην πούμε ότι προσβάλλουν τον κόσμο - «παλιούς» και «νέους» - που στήριξαν πεισματικά και κράτησαν όρθιο τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στα πολύ δύσκολα χρόνια της κυβέρνησής μας, της αποσυσπείρωσης στα χρόνια του μνημονίου και της εκλογικής ήττας του 2019. Το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει δύο βασικά διακυβεύματα: Να εκπονήσει το πολιτικό σχέδιο για την επιβίωση της ελληνικής κοινωνίας από τη συντονισμένη επίθεση του μπλοκ δυνάμεων που έφεραν τον κ. Μητσοτάκη στην εξουσία. Να επανεφεύρει το κομματικό υποκείμενο που θα εμπνεύσει και θα κινητοποιήσει εκείνους που θα φέρουν την πολιτική αλλαγή στη χώρα, θα αποκαταστήσουν την ακεραιότητα των θεσμών, θα απαντήσουν στην απόγνωση των απλών ανθρώπων και θα ξαναβάλουν τη χώρα στην κανονικότητα της ανάπτυξης, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Ο Γιάννης Μπουρνούς είναι βουλευτής Λέσβου ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
