Το στρατηγικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ και τα βαθιά εσωκομματικά χάσματα, έχουν γίνει ακόμη πιο εμφανή τις τελευταίες μέρες με αφορμή το Ουκρανικό. Από τη μια, ο Αλέξης Τσίπρας έλαβε αρχικά θέση εναντίον της ρωσικής εισβολής, πλήρως ευθυγραμμισμένη με αυτή των συμμάχων μας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Από την άλλη, ωστόσο, δεσμευμένος από την ανάγκη του να επιδεικνύει αντιπολιτευτικό πνεύμα πάση θυσία και θέλοντας μάλλον να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα με τους διαφωνούντες συντρόφους του, αναλώνεται τις τελευταίες μέρες σε κενά περιεχομένου φιλειρηνικά ευχολόγια. Παρότι όλοι (ελπίζουμε) συμφωνούν ότι η ειρήνη είναι καλύτερη από τον πόλεμο, η θέση της Ελλάδας στις συμμαχίες της, την αναγκάζει, αν μη τι άλλο, να πάρει θέση σε έναν πόλεμο που κάποιες επιπτώσεις του θα φτάσουν, λιγότερο ή περισσότερο, σε όλους μας. Αυτός που διεκδικεί να κυβερνήσει καλό θα ήταν, άρα, να έχει κάτι πιο έξυπνο να αντιτάξει από ένα περιστέρι και μια σημαία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή