Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Μια βόλτα στην Κηφισιά, ένα από τα ωραιότερα προάστια της Αθήνας, αποτελεί πάντα μια «ευεργετική ανάσα» για πολύ κόσμο. Οι δρόμοι με τα πολλά δέντρα, τα λουλούδια, τα παρτέρια με το πράσινο χορτάρι την άνοιξη, γεμάτοι τώρα με τα κιτρινόχρυσα φύλλα του χειμώνα έχουν κάτι από άλλες εποχές. Μην ξεχνάμε ότι στην Κηφισιά έχουν χτιστεί μερικές από τις εμβληματικότερες κατοικίες που φιλοξένησαν σημαντικούς ποιητές, συγγραφείς, λόγιους, ζωγράφους, ανθρώπους της πνευματικής ελίτ. Αρκετά από αυτά τα αρχοντικά σπίτια διατηρούνται και σήμερα. Εχουν μάλιστα αγοραστεί από ανθρώπους της νεότερης γενιάς, ανακαινίστηκαν με εντυπωσιακό τρόπο και χρησιμοποιούνται σήμερα είτε για να στεγάσουν οικογένειες είτε για εργασιακούς χώρους. Τα μαγαζιά είναι ιδιαίτερα, κομψά, με εμπορεύματα υψηλής ποιότητας. Ξένοι οίκοι για ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ αλλά και ελληνικές φίρμες επίσης υψηλής αισθητικής και ποιότητας. Οι μεγάλοι κοιτάζουν τις βιτρίνες και «αξιολογούν» την... κατάσταση (τι περιέχει το πορτοφόλι τους), τα παιδιά όμως «κολλάνε» τις μουρίτσες τους στο τζάμι, ιδιαίτερα στα καταστήματα με «φανταχτερά» ρούχα (τα κορίτσια) και λαμπερά παιχνίδια (τα αγόρια).
Μεγάλα και μικρά μαγαζιά
Την Κυριακή που μας πέρασε ήταν η πρώτη (επίσημη) ημέρα των εκπτώσεων. Στην Κηφισιά με όλα τα καταστήματα ανοιχτά (όπως και στα υπόλοιπα αστικά κέντρα) περίμενε κανείς να δει πολύ κόσμο. Οι δρόμοι όμως, όπως και η κεντρική πλατεία που συνήθως γίνεται χαμός, ήταν σχεδόν άδεια. Λίγος κόσμος περπατούσε, κυρίως οικογένειες που δεν έμπαιναν όμως στο εσωτερικό των μαγαζιών. Παρατήρησα ότι γνωστή μεγάλη αλυσίδα οικονομικών ρούχων παρέμεινε κλειστή, ενώ σε κάποια μικρά μαγαζιά οι ιδιοκτήτες τους μάλλον απογοητευμένοι τα έκλειναν νωρίτερα. Είναι ο κορωνοϊός και η επέλαση της Ομικρον; Το τσουχτερό κρύο που επικρατούσε στα βόρεια; Τα μόνα που είχαν κόσμο ήταν τα εστιατόρια (το εμβληματικό πλέον Salumaiο, το Jacommo, το café Ammos, η μπουλανζερί Paul κ.ά.). Περπάτησα και στάθηκα μπροστά στη βιτρίνα της καλής γκαλερί Artion. Το έργο του Βαρώτσου «Δρομέας» με γοητεύει πάντα. Λίγο μετά πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του μεγάλου Αλέκου Φασιανού. Αγαπημένο μου έργο «Η αρπαγή της Ελένης».
