Και είναι γεγονός ότι στο ποδόσφαιρο – κι όταν λέμε ποδόσφαιρο εννοούμε προέδρους, προπονητές, παίκτες, ΜΜΕ – με κάθε τρόπο εκτρέφουν τον οπαδισμό. Δεν χρειάζονται φίλαθλο, ούτε καν θεατή. Οπαδό χρειάζονται, που πάνω στον φανατισμό του διαπράττει τα πάντα, εισπράττοντας μία ακατανόητη ανοχή στις παρεκτροπές του. Και παντού επιβάλλεται μία παράλογη αρχή, σύμφωνα με την οποία εκείνο που μετράει είναι μόνο η νίκη. Και τελικά αυτή η επιλογή συμπυκνώνει όλα τα κουσούρια και τα αδιέξοδα. Αποτέλεσμα; Ολα εκείνα τα οποία στήριζε ένας κόσμος αξιών μεταμορφώνονται σε απειλή που κρέμεται πλέον πάνω και από τις ατομικές ελευθερίες. Ολα εκείνα που κάποτε περπάταγαν σαν ανθρώπινη αξίωση που κρίνει τι είναι καλό και κακό, όμορφο και άσχημο, ηθικά αποδεκτό και ηθικά απαράδεκτο, μία αξίωση που θεωρήθηκε και θεωρείται η μάνα όλων των θρησκευτικών συγκρούσεων, αλλά και το αβγό του φιδιού, δηλαδή του ίδιου του ολοκληρωτισμού.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή