Στην Ευρώπη μιλούν συχνά-πυκνά για την ανάγκη πιστής τήρησης των κανόνων. Δεν το κάνουν από κάποια τυπολατρία όπως επιδερμικά ερμηνεύεται σε πολλές περιπτώσεις αυτή η συμπεριφορά. Το κάνουν στην προσπάθειά τους να προστατέψουν τις κοινές αξίες και ιδέες του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Να μη γίνει η κατάσταση «μπάτε σκύλοι αλέστε». Να μην μπορεί, για παράδειγμα, ο πολωνός πρωθυπουργός να καταστρατηγεί κάθε έννοια δικαίου και να συνεχίζει χωρίς επιπτώσεις. Στην περίπτωση της Ελλάδας δημιουργήθηκε η ακλόνητη πίστη ότι οι Ευρωπαίοι είναι τυπολάτρες, όταν βρέθηκε μια κυβέρνηση το 2015, που αποφάσισε να μην εφαρμόσει καμία συμφωνία και να «σκίσει» ό,τι προηγούμενο μέτρο είχε ληφθεί. Δεν ξέρω αν σήμερα για αυτούς που ένα μέρος του ελληνικού λαού τους αποκαλούσε τότε τυπολάτρες, έχει αλλάξει γνώμη, αλλά εκ των υστέρων μπορούμε να πούμε ότι οι «τυπολάτρες» είχαν δίκιο. Το άδικο ήταν στην πλευρά αυτών που έπεισαν έναν λαό ότι μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις στην Ευρώπη και οπουδήποτε αλλού. Απόδειξη ότι τώρα που δύο διαδοχικές κυβερνήσεις – η τελευταία με πολύ μεγαλύτερη ζέση – εφαρμόζουν τα συμφωνηθέντα και παραμένουν εντός ευρωπαϊκού πλαισίου, οι «τυπολάτρες» Ευρωπαίοι είναι διατεθειμένοι να κάνουν παρεκκλίσεις. Να κάνουν εξαιρέσεις ειδικά για εμάς.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή