Το μεταναστευτικό ζήτημα αποτελεί διαρκή, μεγάλη πρόκληση για την Ευρώπη. Ως χώρος ειρήνης, δημοκρατίας, σταθερότητας και ανεπτυγμένης οικονομικής ανάπτυξης η Ευρώπη είναι και θα παραμείνει ο πρώτος επιθυμητός προορισμός των μεταναστευτικών ροών από την ανατολική και νότια περιφέρειά της. Αν και η πρόκληση αυτή αφορά σε όλα τα κράτη-μέλη, το μεγαλύτερο βάρος καλούνται να σηκώνουν εκείνα που είναι στο ευρωπαϊκό σύνορο, στην «πρώτη γραμμή του μεταναστευτικού μετώπου», με άμεσα αισθητές συνέπειες πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές, εσωτερικής και εξωτερικής ασφάλειας. Καθώς το μέγεθος της μεταναστευτικής πρόκλησης ξεπερνάει τις δυνατότητες κάθε κράτους χωριστά, τα κράτη μέλη της πρώτης γραμμής, δηλαδή η Ελλάδα, η Ισπανία, η Ιταλία, η Κύπρος, η Μάλτα αλλά και η Βουλγαρία, ζητούν σταθερά από τις Βρυξέλλες μια ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική αλληλεγγύης και δίκαιης κατανομής του μεταναστευτικού βάρους. Η κατάθεση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον περασμένο Σεπτέμβριο ενός νέου σχεδίου για το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου ήταν ένα αργοπορημένο μεν, θετικό δε πρώτο βήμα. Υπολείπεται όμως πολύ από τις ανησυχίες και τις δίκαιες επιδιώξεις των χωρών της πρώτης γραμμής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ