Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Δεν είναι πρωτότυπο να πει κανείς ότι η μόνη βία που θεωρείται εξαρχής νόμιμη είναι η βία της οργανωμένης πολιτείας, η κρατική βία. Και αυτή, μόνο εάν δεν υπερβαίνει το αναγκαίο μέτρο. Σε αντίστιξη, κάθε βίαιη αντίδραση εναντίον της θεωρείται κατ' αρχήν μη νόμιμη, και ελέγχεται ως τέτοια. Η αξιολογική αντιμετώπιση των πρακτικών βίας καθορίζεται από την ιδεολογική τοποθέτηση και τις πολιτικές προτεραιότητες του καθενός. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι στο δρόμο για την Τάξη το πρώτο που κινδυνεύει είναι η Ελευθερία και τα πρώτα που θυσιάζονται είναι τα Δικαιώματα. Η τήρηση του μέτρου στην άσκηση της κρατικής βίας είναι κρίσιμη για την ίδια την ύπαρξη και τη λειτουργία της δημοκρατίας. Η αντίδραση στις υπερβάσεις και στις αυθαιρεσίες είναι, τελικά, υποχρέωση του κάθε συνειδητού πολίτη. Γι' αυτό και απλουστευτικά σχήματα του τύπου «Καταδικάζουμε τη βία από όπου και αν προέρχεται», θέλουν απλώς να συσκοτίσουν την πραγματικότητα.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι άλλο ζήτημα η προσωπική στάση μας απέναντι στην κάθε βία και άλλο η νομική αξιολόγηση ή η αντιμετώπισή της στο πλαίσιο εφαρμογής των κανόνων δικαίου. Πόσο μάλλον, αφού και η νομοθεσία δεν είναι ιδεολογικά ουδέτερη ούτε αποφορτισμένη. Έχει σαφές πολιτικό πρόσημο. Η συγκρότηση του νομοθετικού οικοδομήματος σε κάθε χώρα είναι αποτέλεσμα των κοινωνικών και πολιτικών αντιθέσεων που αναπτύσσονται σε αυτήν και αποτελεί το αποτύπωμα των δυνάμεων που κυριαρχούν σε κάθε φάση της ιστορικής εξέλιξης. Για την εφαρμογή των νόμων, κατά κοινή αποδοχή, ο κρίσιμος θεσμικός παράγοντας είναι τα δικαστήρια. Όμως, η δικαστική κρίση δεν πρέπει να στηρίζεται σε προσωπικές προδιαθέσεις ούτε να υποτάσσεται στην ηθική καταδίκη της όποιας παραβατικής συμπεριφοράς - και μάλιστα σε βαθμό που να παραχαράσσει, με βάση άλλες σκοπιμότητες, τα δεδομένα της νομικής επιστήμης. Δυστυχώς, αυτό το φαινόμενο δεν είναι σπάνιο.
Όμως, το συγκεκριμένο βούλευμα είναι προφανές ότι κρίνει με βάση τα πραγματικά αντικειμενικά δεδομένα και εκθέτει εμπεριστατωμένη και πλήρη αιτιολογία. Με την έννοια αυτή, το περιεχόμενό του δεν επιδέχεται πολιτικό έλεγχο ή κριτική και θα ήταν άτοπη και άστοχη κάθε παρόμοια αντιμετώπιση. Οι δικαστικές αποφάσεις δεν πρέπει να γίνονται εργαλεία πολιτικής, με οποιαδήποτε στόχευση. Εντέλει, οι ισορροπίες δεν διαμορφώνονται από μεμονωμένες αποφάσεις και βουλεύματα αλλά από το ποιες είναι οι κοινωνικές δυνάμεις που νομοθετούν.
Η Σοφία Σακοράφα είναι αντιπρόεδρος της Βουλής, βουλευτής του ΜέΡΑ25 Νότιου Τομέα Αθηνών
