Η σημασία του περιττού

Ο Οσκαρ Ουάιλντ έλεγε κάτι βασικό: «Μπορώ να ζήσω αν μου στερήσουν τα απαραίτητα, αλλά δεν μπορώ να αντέξω αν μου στερήσουν τα περιττά». Ενδεχομένως η φράση να φαντάζει ως παραδοξολογία, ή ακόμα και μια ως εστέτ άποψη, αλλά περιέχει μεγάλη δόση αλήθειας ανάλογης σχεδόν με τη ρήση του ευαγγελίου «Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος». Μόλις κερδηθεί το ψωμί, αμέσως μετά έρχεται η αυτο-εικόνα, από καταβολής κόσμου. Μόλις γεμίσει στοιχειωδώς το στομάχι, αμέσως αποκτά προτεραιότητα ο καθρέφτης: τα νύχια, τα μαλλιά, το πρόσωπο, τα ρούχα. Γιατί καλώς ή κακώς υπάρχουμε (και) μέσα από τα μάτια των άλλων. Δείτε τα γυναικεία περιοδικά: τι έχουν ως κεντρικό θέμα μονίμως; Τη Σιμόν ντε Μποβουάρ; Δείτε τα ανδρικά περιοδικά: τι έχουν ως άξονα συνήθως; Την πλατωνική φιλοσοφία; Και πώς επιβιώνουν; Από τις διαφημίσεις των ρούχων, των αξεσουάρ, των καλλυντικών. Ολα. Κανένα δεν ζει από διαφημίσεις βιβλίων, ούτε καν οι λογοτεχνικές εκδόσεις. C’ est la vie.