Ο COVID σκίασε τις προσδοκίες της ζωής και έφερε τη βαθιά ύφεση, ενώ το εμβόλιο τις αντιστρέφει και φέρνει την ανάκαμψη. Πίσω από τον τρόπο που διαμορφώνουμε τις προσδοκίες μας κρύβονται πολύ μεγάλα θέματα: α) Πόσο αξιολογούμε το παρόν σε σχέση με το μέλλον και πόσες θυσίες στέρησης είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε για να εξασφαλίσουμε το μέλλον μας. Είναι χαρακτηριστική η αγνόηση των επιπτώσεων της ασθένειας από τους οικονομικά ασθενέστερους, οι οποίοι μπροστά στον λογικό φόβο της απώλειας του μεροκάματου (παρόν) αναγκάζονταν να αγνοήσουν τους κινδύνους (μέλλον). Είναι επίσης χαρακτηριστική η έκρηξη των αποταμιεύσεων, οι οποίες έχουν προληπτικό χαρακτήρα, με αποτέλεσμα την εμβάθυνση της κρίσης αφού αποστερείται η ζήτηση από την οικονομία. β) Πόσο και πώς αξιολογούμε τις πολιτικές που εφαρμόζονται (ζωή Vs οικονομίας). Οσο περισσότερο δίνεις έμφαση στην παρούσα οικονομική δραστηριότητα και ξεχνάς τη ζωή, τόσο περισσότερο αγνοείς το μέλλον. γ) Πόσο καθοριστικός είναι ο ρόλος των εμπειριών μας στη διαμόρφωση των συμπεριφορών μας. δ) Πόσο και πώς με τις ίδιες τις προσδοκίες μας παρεμβαίνουμε στις πολιτικές που ασκούνται επηρεάζοντας την αποτελεσματικότητά τους. Ας θυμηθούμε ότι αρκετοί, νεότεροι σε ηλικία, αψήφησαν τις επιπτώσεις της ασθένειας στο διάστημα Αυγούστου – Οκτωβρίου συμβάλλοντας έτσι στην έκρηξη της διασποράς του ιού με την προτεραιότητα του παρόντος απέναντι στον κίνδυνο (χαρά της ζωής Vs ανεργίας στο μέλλον).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ