Mε τη χθεσινή του ανάρτηση για τα σπίτια που νοικιάζει την τελευταία πενταετία στην περιοχή της Λαυρεωτικής, ο Αλέξης Τσίπρας απάντησε σε ορισμένα ερωτήματα και δημιούργησε αρκετά άλλα. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι είναι νόμιμος, αφού έχει καταθέσει τα σχετικά μισθωτήρια στην Εφορία. Διαψεύδει ότι πλήρωσε ο ίδιος για οποιαδήποτε ανακαίνιση και απειλεί να προσφύγει στη Δικαιοσύνη για τις «δολοφονίες χαρακτήρα». Δεν εξηγεί όμως πώς είναι δυνατόν να καταβάλλει μόλις 500 ευρώ ως ενοίκιο για ένα παραθαλάσσιο σπίτι σε μια ακριβή περιοχή, το οποίο ο ιδιοκτήτης του επιδίωκε να πουλήσει πριν από την ανακαίνιση έναντι 1.200.000 ευρώ!
Με άλλα λόγια, ακόμη κι αν είναι νόμιμος, ο πρώην πρωθυπουργός δεν είναι πειστικός. Οχι στους αντιπάλους του, αλλά ούτε καν στους οπαδούς του, οι οποίοι γνωρίζουν βέβαια πού κυμαίνονται τα νοίκια στην Αττική. Υπάρχει όμως ένα ακόμη ζήτημα. Και αφορά το περίφημο «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς, το οποίο διακήρυσσε ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο για να κερδίσει την εξουσία όσο και για να τη διατηρήσει.
Στο όνομα αυτού του πλεονεκτήματος έγινε προσπάθεια να συγκαλυφθούν ή να δικαιολογηθούν τα τελευταία χρόνια ανάρμοστες σχέσεις, παρά φύσιν συνεργασίες και περίεργες επιλογές. Κανείς δεν αμφισβητεί το δικαίωμα ενός εξέχοντος πολιτικού, που έχει κυβερνήσει μάλιστα τη χώρα, να νοικιάζει μια βίλα δίπλα στη θάλασσα ή να κάνει εν γένει μια άνετη ζωή. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει είναι να κουνάει συνεχώς το δάχτυλο στους άλλους στο όνομα της «δικής του» αριστεροσύνης.
Γιατί τότε χάνει ό,τι αξιοπιστία του έχει απομείνει.
