Ευθύνη

Μετά τον πρόλογο για «το νέο, πιο ισχυρό και πιο επικίνδυνο κύμα» του ιού σε όλη την Ευρώπη και πριν από την ανακοίνωση των έξτρα περιοριστικών μέτρων για τη Βόρεια Ελλάδα, η επίσημη κυβερνητική φωνή διαπίστωσε στο μπρίφινγκ ότι τα στοιχεία του ΕΟΔΥ από τα Τέμπη και πάνω αποδεικνύουν πως «οι πολίτες σε πολλές περιοχές επιδεικνύουν πολύ πιο χαλαρή συμπεριφορά από ό,τι επιβάλλουν οι συνθήκες». Οπότε, προειδοποίησε ότι αυτή «θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε καθυστέρηση της οριζόντιας άρσης του λοκντάουν». Εντάξει, δεν είναι η πρώτη φορά που χτυπάει καμπανάκια και καμπάνες κινδυνεύοντας να τον επικρίνει η αντιπολίτευση για περιορισμένη κυβερνητική ευθύνη. Ούτε η τελευταία μάλλον. Οποιος, όμως, διαβάζει τα νέα από τη μακρινή Κίνα – όπου η ζωή έχει επιστρέψει στην περιλάλητη κανονικότητα – αντιλαμβάνεται ότι ίσως υπάρχει ένας κρυφός υπαίτιος για την αποτυχία της ελληνικής και άλλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να αναχαιτίσουν το δεύτερο κύμα της πανδημίας. Ενας υπαίτιος που δεν βρίσκεται στους κόλπους τους, την αναποφασιστικότητα ή τους όποιους λάθος χειρισμούς τους, αλλά σε ένα θεμέλιο της δυτικής δημοκρατίας: τον σεβασμό της ιδιωτικής σφαίρας των πολιτών.